Azərbaycan sufizmi təsəvvüfü və ya islam mistisizmi Azərbaycan mühitində sufi ideyalar və icmaları əhatə edir Dərviş Mir

Azərbaycan sufizmi, təsəvvüfü və ya İslam mistisizmi — Azərbaycan mühitində sufi ideyalar və icmaları əhatə edir.

Tarixi-mədəni mühit

Qədiriyyə sufi ordeninin şeyxi Yəhya ibn Məhəmmədin şərəfinə inşa edilmiş Məmmədbəyli türbəsinin kitabəsi. Zəngilan rayonu

VIII əsrdə müasir İraq ərazisində başlayan hərəkat Qafqaz və Azərbaycan daxil olmaqla bütün İslam dünyasına yayılmışdır. Sufizmin Azərbaycanda yayılması IX–X əsrlərdə başlamışdır. Azərbaycanda sufizmi ilk təbliğ edənlər Əbu Hüseyn Dündəri-Şirazi (X əsr), Hüseyn ibn Yəzdinyar (X əsr), Əbu Həsən, Əbu Zura (1024-cü ildə vəfat edib), Əbu Abbas (XI əsr), Əbu Səid Əbdül-Bakuvi (X–XI əsrlər), qardaş olan Əli ibn Məhəmməd ibn Abdullah Bakuvi (vəfatı 1050–1051) və Hüseyn Şirvani (vəfatı 1074), Əbu Abbas Əhməd və başqaları idi. Bu dövrdə Azərbaycanda sührəvərdiyyə, hürufilik, zahidilik, səfəvilik, xəlvətilik kimi sufi təriqətləri ortaya çıxmış və İslam dünyasına yayılmışdır.

Elxanilər dövründə Hülakü xan və oğlu Abaqa xanın sarayında şaman ayinləri icra edilirdi. İcra edilən ayinlər Anadolu və Azərbaycandakı türk sufilərinə təsir etmişdir. Abaqa xanın oğlu Əhməd Təkudar xan isə türk şeyxləri ilə həddindən artıq maraqlanır, Arranda qışlayarkən İşan Mengli adındakı bir türk şeyxinin evində səma (musiqili zikr) ilə məşğul olurdu. Cəlaləddin Ruminin səma və cəzb yoluna gəlməsi təbrizli bir dərviş vasitəsilə, türk sufilərinin xanlar üzərindəki təsirini gördükdən sonra olmuşdur. Azərbaycan türk sufiləri Konyadakı Səlcuqların qəlbini də qazanmağa müvəffəq olmuşdur. Bundan başqa İbn Bətutənin qeyd etdiyi kimi, Krım ətrafında zaviyələr qurub yerləşən və müharibə məhsulları ilə dolanan Azərbaycan, Anadolu və Xorasan türkü qazilərinin Qızıl Orda ordu generalı Noğay xanın yürüşlərində iştirak etdiyi ehtimal edilir.Zəngilan bölgəsində Qədiriyyə sufi ordeninin şeyxi Yəhya ibn Məhəmmədin şərəfinə Məmmədbəyli türbəsi inşa edilmişdir. Yəhya Elxani dövründə böyük alim olmuş, Marağa rəsədxanasında işləmiş, "Cami əs-saqir" əsərini yazmışdır.

İraq, Azərbaycan, Anadolu və hətta Qızıl Ordada yayılmış rifaiyyə (Əhmədiyyə) təriqəti isə monqol şamanizmindən bəhrələnir, monqollar isə İslam mühitində nüfuz qazanmaq üçün sufi rolundan istifadə edirdilər. Monqol ordusu batil məzhəblərə (məs. cəvvaliqi) qarşı mübarizə aparmış, bektaşi və baraqi kimi türk sufilərini qorumuşdur. Batil məzhəblər türk dərvişlərinin ayinlərini "şeytan işi" adlandıraraq ləkələmək istəmişdir. Cəvvaliqlərin pərişan və səfil bir şəkildə səpələndikləri ərazilər içərisində Azərbaycan da vardır.

Tarixi

Orta əsrlər və erkən müasir dövr

XIV—XV əsr Azərbaycan şairi və hürufi hərəkatı rəhbəri İmadəddin Nəsimi

Sufizm Azərbaycan mənəvi həyatında böyük rol oynayıb və bu rol hələ də davam edir. Təsəvvüf Azərbaycanın mədəniyyətinə, incəsənətinə və ədəbiyyatına böyük təsir göstərmişdir. Uzun müddət Azərbaycanda təsəvvüfün ənənəvi forması intellektual-mistik qnostisizm (irfan) idi.Kitabi-Dədə Qorqud dastanında bir çox sufizm ideyasının verilməsi, həmçinin qara donlu dərvişlərdən bəhs edilməsi Azərbaycan təsəvvüfünün tarixi köklərini göstərir.

Hürufilik Azərbaycanda yayılmışdır, xüsusilə Qaraqoyunlu hökmdarları Qara Yusif və Cahanşahın hürufiliyə sadiqliyi bu təlimin yayılması üçün münbit şərait yaratmışdır.İmadəddin Nəsiminin əsərləri və onun Anadoluda çoxlu müridinin olması bu regionda hürufiliyinin geniş yayılmasına gətirib çıxartmışdır. XVII əsrdə Naxçıvan bölgəsini ziyarət edən Osmanlı səyyahı Övliya Çələbinin verdiyi məlumata görə, Qarabağlar kəndində hürufi və qədiriyyə sufiləri var idi.

İran və Azərbaycanda sufi xəlvətilik ocağı qurulmuşdur. Onun qollarından biri Gülşəniyyədir. Cənub-şərqi Anadolu və ərəb torpaqlarından fəaliyyət göstərən bu təriqətin başçısı Şeyx İbrahim Gülşəni əvvəlcə Rövşəniliyin qurucusu Dədə Ömər Rövşəninin məsləhəti ilə xəlvəti-rövşəni sufi ocağına daxil olmuşdur. Əslən Azərbaycandan olan Dəmirdaş (?-1523) kölə olaraq Məmlük Misirinə aparılmış, burada xəlvətilik sufi təriqətinin Qahirə qolunun (Dəmirdaşiyyə) əsasını qoymuşdur. Onun başçılıq etdiyi xəlvətilik qolunda şadili sufiliyinin əsas və mötədil təcrübələri, Əndəlus əsilli məşhur mistik İbn Ərəbinin mistik fəlsəfəsi ilə dərin bağlılıq müşahidə edilir. Dəmirdaşiyyəyə üzv olmaq üçün azı iki il dini məşğələlərdə iştirak etmək tələb edilirdi.

Xəlvətilik Osmanlı imperiyasında da yayılmışdır. Xəlvəti cəmiyyətlərinin Osmanlı imperiyasında güclənməsi və XV əsrdə Səfəviyyənin İranda yüksəlişi qərb (Osmanlı) xəlvətiliyinin Azərbaycan və Gilandakı köklərindən ayrılmasına səbəb olmuşdur. Səfəvilərlə müharibəyə görə, bir çox fars və azərbaycan türkü olan mühacirlər Osmanlıda şeyx və sultanlara xidmət etməyə başlamışdır. Bir neçə nəsilin fəaliyyəti nəticəsində, xəlvətiliyin Azərbaycan mənşəli kökü cənuba və qərbə yayıldı. XVII əsrdə sünni dünyasında hər hansı bir formada xəlvətiliyin mövcud olmadığı az yer var idi.

Səfəvi sülaləsinin yerli dialekti olduğu üçün, Ərdəbil bölgəsi şivəsinə əsaslanan Azərbaycan türkcəsi sufi ədəbiyyatında üstünlük əldə etmişdir.Şah İsmayıl Xətainin şiə fanatizmi mövzusu ilə dolub-daşan şeirləri gəzəyən aşıq və dərvişlər vasitəsilə hər yerə yayılmışdır. Uzun müddət onun şeirləri ələvi və bektaşilər arasında, həmçinin İraqın şəbək sektasında oxunmuşdur, şeirlərinin bəziləri onların müqəddəs kitablarına daxil edilmişdir. Cənubi Kürdüstan və Luristanda sufilər üçün əhl-i həqqin kəlam dili olaraq Azərbaycan dili də istifadə edilir. Osmanlının Bektaşiyyə sufi təriqəti Mərkəzi Anadolunun əslən Azərbaycan və İrandan olan türk köçəri tayfaları arasında inkişaf etmişdir.

XIX əsr və müasir dövr

Rusiyanın Cənubi Qafqaz işğal etməsindən sonra Azərbaycan və Şimali Qafqazdan olanlar Anadoluya sığınmışdır. Beləliklə, Mir Həmzə Nigari, Sədi Sani Qarabaği, Nigarizade Mahmud, Bəhəddin Əfəndi kimi azərbaycanlı sufilər Amasya və Tokatı Azərbaycan mədəniyyət mərkəzinə çevirmişdir.

Mir Həmzə Nigari (1805–1855) Azərbaycandan Osmanlının Harput şəhərinə, sufi nəqşibəndilik təriqətinin Qələdi qoluna qoşulmaq üçün getmişdir. Bu dövrdə nəqşibəndilik Qafqazda sürətli şəkildə yayılırdı. Nigari Konyada Cəlaləddin Ruminin qəbrini ziyarət etdikdən sonra, Qarabağa İsmayıl Şirvaninin adından nəqşibəndiliyi yaymağa gəlmişdir. Türk dilində nəsihət verən sufi əsəri "Nigarnamə"ni yazmışdır. Nigarinin Tiflis və İstanbulda nəşr edilən divanları haqq aşıqları tərəfindən əzbərlənmiş, zikr mərasimlərində və söhbət məclislərində oxunmuşdur. Beləliklə, Nigari Türkiyə və Azərbaycanda bir çox nəqşibəndi müridi yetişdirmişdir.

Sovet dövründə dövlət idarəçiləri Azərbaycandakı nəqşibəndi təsirini silmək üçün mübarizə aparmışdır. Nəqşibəndi şeyx və din adamlarına qarşı repressiya, Azərbaycan ədəbiyyat və teatr əsərlərində din adamlarının pislənməsi buna aiddir. İsmayıl Şıxlının filmi də çəkilən "Dəli Kür" romanı, nəqşibəndi təriqətini, xüsusilə, Nigarini hədəf almışdır. İran azərbaycanlıları arasında nəqşibəndiyyə sufi ordeninin şiə sektasına sadiq olan bir qrup var.

Sufi mədəniyyəti

Əsas fəaliyyətlər

Ey qardaşım Məhəmməd Yeraqi, məndən istədiyin hər şeyi ondan (Xas Məhəmməd Şirvani) əldə edə bilərsən. Əgər ona inanırsansa və niyyətin xalisdirsə, vüslata nail olarsan. Gözlərin görmədiyi, qulaqların eşitmədiyi, heç bir bəşərin qəlbinə düşməyən şeylərə nail olarsan. Aramızdakı məsafə uzaq olsa da, cismani olaraq ayrı olsaq da, ruhən bir yerdəyik.

İsmayıl Kürdəmirinin məktubu

Rus işğalı dövründə nəqşibəndi təşkilatı müasir Azərbaycan ərazisində fəaliyyətini davam etdirmişdir. Bu fəaliyyətlərə evlərin ziyarət edilməsi, zikr və mövlüd mərasimləri, sufi qəbirlərinin ziyarət edilməsi daxildir. İsmayıl Kürdəmiri Ərzincan və Bağdadda sufi təhsili aldıqdan sonra Kürdəmirə gələrək burada mədrəsə yaratmışdır. İsmayıl Kürdəmiri Dağıstanlı Molla Məhəmməd Yeraqini öz təriqətinə dəvət etmiş, o da öz növbəsində Qazi Məhəmməd və Şeyx Şamilə təsir göstərərək, nəqşibəndi-xəlidi təfəkkürünü ruslara qarşı müridizm hərəkatının motivasiya mənbələrindən birinə çevirmişdir.

Qafqazda xalidiliyin bir şöbəsi olan mahmudiyyənin piri Mahmud Əfəndi isə Qaxın Almalı kəndində mədrəsə açıb, müridləri ilə hədis, əqaid, ərəbdilli mətnlər oxuyurdu. Almalılı Mahmud Əfəndi Kazanda nəqşibəndliliyin mədrəsə zəminində yayılmasında vacib rol oynamışdır. Mamay Əfəndi İlisuvi isə müəllim işlədiyi dövrdə nəqşibəndliyin üsul və ərkanı haqqında "Silsilətü’lhavâcegân fî ‘ubûdiyyəti’l-a’yân" adlı əsər yazmşdır.

Qafqazda zikr mərasimi xalq arasında bir adət halını almış, həm çarlıq, həm də sovet dövründə davam etdirilmişdir. Bu məclisləri idarə etmək üçün elm və təqva sahibi şəxslər seçilirdi, bu, zikrin ədəblərindən sayılırdı. Bu zikr məclisləri "əstağfürüllah", "kəlimə-i şəhadət", "salavat" və "kəlimə-i tövhid" zikrlərindən ibarət olmuşdur. "Xətmi xacəqan" zikri isə həm şər-bəladan qoruduğu üçün, həm də müridlərə zövq verdiyi üçün istifadə edilirdi. Talalı Əhməd Əfəndi xalqın arasında oturanda da sufilərin zikrdə olduğu kimi sülh içində, Tanrıya boyun əymiş şəkildə olmalarının vacib olduğunu qeyd etmişdir.Azərbaycan ziyarətgahlarına gedilməsi sufi ənənəsində vacib idi. Ziyarət edilən yerlərə Şəkidə Babaratma piri, Ləkit kəndində sufi Mahmud Əfəndinin qəbri daxildir. Ləkit camaatının bu ziyarətçiləri öz evlərində qonaq etmək üçün yarışa girməsi də qeyd edilir.

Xəlvətə çəkilmək ənənəsini Azərbaycana gətirən və yayanlar Əxi Yusif Əl-xəlvəti və Ömər Xəlvətidir. Ömər Xəlvəti Şamaxıda yaşadığı və daim xəlvətə girdiyi üçün Şirvanda bu ənənənin bilindiyi deyilə bilər. Nəqşibəndilikdə əvvəlcə xəlvətə girməyə icazə verilməsə də, XIX əsr etibarilə bu adət təriqətə daxil olmuşdur. Almalılı Mahmud Əfəndi Kazandakı xəlifəsinə yazdığı məktubunda pis əxlaqın əlacının xəlvətə çəkilmək olduğunu qeyd edirdi. Talalı Əhməd Əfəndi Qaxın İlisu kəndindən xəlvətə çəkilmişdi. Ruslara qarşı mübarizə xəlvətə çəkilmə adətini yerinə yetirməyi çətinləşdirmişdir.

Xəlidi şeyxləri və onların müridləri kasıb əhaliyə qayğı göstərir, özlərinə gələn hədiyyələri onlara verirdilər. Xəlidi şeyxləri evləri ziyarət edir, təsəvvüf əxlaqını bu üsulla yaymağa çalışırdılar. Həccə gedən karvanlar isə sufi şeyxlərinin duaları ilə yola salınırdı. Sufi şeyx və müridlərinin bir-biri ilə məktublaşması adəti də Azərbaycanda yayılmışdı. Burada məqsəd dini və təsəvvüfi məsələlərlə bağlı olaraq fikir alış-verişi etmək, təriqətə davam etmək, yaşadığı çətinlikləri demək idi.

Geyimlər və aksesuarlar


Dərviş xalçaları. Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyi (solda) və Azərbaycan Milli Xalça Muzeyi

Əba, qəba, çübbə, ərəbi don, kəyani don, xirqə və s. kişi geyimləri Azərbaycanda ruhani sinfi (molla, seyid, axund, dərviş, əfəndi, müfti və s.) tərəfindən geyilirdi. Tikilmə üsulu, materialı, boya çaları və geymə tərzinə görə, bu geyimlər digər kişi geyimlərindən fərqlənirdi. XIX–XX əsrlərdə din xadimləri (dərviş, seyid və s.) külah və çəltarini də gündəlik oalraq geyirdilər. Külahın bəzəkli naxışlarının arasına Əlinin və başqa din xadimlərinin adı yazılardı. Yazılar rəngbərəng saplarla naxışlanırdı. Kəşküldən başqa, sufi dərvişlərinin istifadə etdiyi təbərzində də xəttatlıq nümunələrinə rast gəlinir.

XIX əsr rəssamı Mirzə Qədim İrəvaninin çəkdiyi "Dərviş" rəsminin qəhrəmanı əlində təbərzin və kəşkül tutur. Bu əşyalar bir dərviş üçün vacib ləvazimatlardır. Dərvişin papağının ortasında isə ərəb əlifbası ilə "Allah" yazısı var.

Sufi baş geyimi. Şamaxı Tarix və Etnoqrafiya Muzeyi
Səfəvi dövrü silahları. Solda iki kəsici başı olan silah təbərzindir. Azərbaycan Tarix Muzeyi
Mirzə Fətəli Axundova məxsus kəşkül. Azərbaycan Tarix Muzeyi

Mədəniyyətdə yeri

Əsas məqalə: Azərbaycan mədəniyyəti

Klassik ədəbiyyat

Şeyx Əlvan Şirazinin XV əsr tərcüməsi. Mahmud Şəbüstərinin "Gülşəni-raz" əsərinin tərcüməsidir

Azərbaycan poeziyası kənar bölgələrə təkcə dil xüsusiyyətlərini deyil, həm də hürufilik, işrakiyyə, şiə-ələvilik anlayışları və məsihçilik ideyaları vasitəsilə özünəməxsus poetik ənənələr və mistik-ideoloji anlayışlar təqdim etmişdir. Azərbaycan poeziyasının əsas ideoloji məğzi sufizm idi, xüsusilə İbn əl-Ərəbinin vəhdət əl-vücud təlimi idi, hansı ki, hürufi təlimlərinə görə bəzi sirli cəhətlər əldə etmişdi.

Azəri türk ənənəsi sferası istifadə etdiyi mövzuları İslam və onun müqəddəs kitabı ilə məhdudlaşdırmırdı; zərdüştçülük ideyaları, qədim türk, ərəb və fars əfsanələri, hətta qədim Mesopotamiya miflərinin də daxil olduğu sosial və tarixi mühit ona təsir edirdi. Buna baxmayaraq, bu ənənənin arxasında duran əsas qüvvələr şiə ideologiyaları və sufi hürufi təlimləri idi. Poetik obrazların əsasını təşkil edən hürufilik sufilik və şiəliklə yanaşı, yəhudi, xristian, zərdüştçüvə qnostisizm elementlərini də əhatə edən çoxşaxəli bir təlim idi. Azərbaycan türk ənənəsində hürufi və şiə ideyaları "əriyib" qarışmış, xüsusilə Şah İsmayıl Xətai ədəbiyyatında ən yüksək nöqtəyə çatmışdır. İmam Əli müqəddəs kəlamın təcəssümü olaraq ilahiləşdirilmişdir.

Qazi Bürhanəddinin döyüş motivləri və Nəsiminin hürufi təlimlərindən ilhamlanmış ehtiraslı çıxışlar Xətainin folklor motivləri və ələvi anlayışları ilə, Məhəmməd Füzulinin poetik şahəsərləri ilə qaynayıb-qarışırdı. Şairlərin xüsusiyyətləri bu irsə müxtəliflik gətirirdi, çox zaman xarizmatik lider, böyük ideoloq və bacarıqlı şair eyni adam olurdu. Buna misallar Səfəvi dövlətinin qurucusu, ideoloq və şair Xətai, Qaraqoyunlu hökmdarı və sufi şairi Cahanşah Həqiqi, Ərzincan hakimi və şair Qazi Bürhanəddin, Hürufi ideoloqu, şair və şəhid Nəsimidir.

XIV əsrin əvvəllərindən XIX əsrin II yarısına qədər Azərbaycan ədəbiyyatında mövcud olan mövzular ya lirika, ya da mistik-fəlsəfi mövzuda hesab edilə bilər. Azərbaycan ədəbiyyatındakı şiə mövzusu ilkin dövrlərdə mistik-fəlsəfi istiqamətli idi, müxtəlif şiə təriqətləri və sufi birliklərinin geniş mövzu dağarcığından bəhrələnirdi.

Sufi mistiki Şah Qasım Ənvar Azərbaycan dilində şeirlər yazırdı. Onun Azərbaycan dilindəki şeirləri onun səfəviyyə təriqətini təşviq etdiyi vaxtlarda yazılmış ola bilər. XV əsrin sonu və XVI əsrin əvvəllərində yaşamış Azərbaycan şairi Həbibinin şeirlərində hürufiliklə bağlı məzmunlar öz yerini tapmışdır. O, aydın və canlı metaforalarla məhəbbət və sufilik mövzularında fəlsəfi şeirlər yazmışdır. Sufi şairi Şeyx Əlvan Şirazi XV əsrdə Mahmud Şəbüstərinin "Gülşəni-raz" əsərini Azərbaycan dilinə tərcümə etmişdir. Azəri-türkmən şair, nəqqaş, münşilərlə (bürokrat) birlikdə Azəri-türkmən sufi şeyx və qələndərlər də Osmanlıda, uclardaki (kənar vilayətlər) Osmanlı türk mədəniyyətinin formalaşmasında başlıca rol oynamışdır. Bunlar arasında Xoylu Abdal Musa, Şair Nəsimi, Həbibi, Füzuli kimi ustadlar vardır.

Musiqi

Sufi şair İmadəddin Nəsimi Şamaxıda qabiliyyətli insanlardan ibarət, məclis-ül-üləma (alimlər) və müğənniləri birləşdirən icma yaratmışdı.

Şah İsmayıl Xətainin "Nəsihətnamə" əsərində yazdığı dua şeirləri ələvi-bektaşı ayinlərində oxunan gülbəng şeir formasına və digər, toplu şəkildə oxunan şeirlərə oxşayır. Gülbənglər cəfərilik, ələvilik, mövləvilik, bektaşilik, xəlvətilik kimi təriqətlərdə ritual şəklində oxunurdu. Şah İsmayıl Xətainin yazdığı gülbənglərdən biri belədir:

Həqin ol həqliği həqqi həqiçün.
Ki fəzli-zati-mütləqi həqiçün,
Cəmali-pərtövi-şövqi həqiçün,
Kəmali-qüdrəti-eşqi həqiçün.3

Aşıq musiqi-poeziya ənənəsi

Əsas məqalə: Azərbaycan aşıq sənəti

Dərviş və aşıq sənətinin mənşəyi qam-şaman və ozan-bəxşi sənətinə gedib çıxır. Sənətlərarası oxşar xüsusiyyətlər mənşə birliyinə görədir. Qam-şaman və ozan-bəxşidən dərviş sənətinə, dərviş sənətindən aşıq sənətinə çevrilmələr ənənənin yenilənməsinə səbəb olur. Əvvəllər qam, şaman, ozan, bəxşi adlandırılanların bir qismi İslamın təsiri ilə ata, baba, dədə, xoca, pir, ərən, övliya, şeyx, mürşid, abdal, iskin, kəmtər, əmrə, dərviş kimi adlandırılmağa başlanmışdır. Dərviş sənətinin təmsilçiləri arasında aşıq adlandırılanlar da var. İslam dinini qəbul edən türk boylarında ənənəni yaşadan şəxslər təkkə-təsəvvüf mövzularına yönəlmişdir. Bu istiqamət dərviş tipli türk ədəbiyyatının başlanğıcı olmuşdur. Daha çox dünyəvi mövzuları işləyən sənətçilər isə ozan ənənəsini davam etmişdir. Azərbaycan, Anadolu və Rumeli mühitlərində dərviş və ozan istiqamətlərində sənət icra edən ənənə daşıyıcıları öz kütlələrinin sosial-mədəni ehtiyaclarını qarşılamağa çalışmışdır.

Dərvişdən ozana keçid sufi zikr mərasimi vasitəsilə olmuşdur. Zikr mərasimi dərviş-aşiqə musiqi, poeziya və bəzən vəcdə gələrək edilən rəqs vasitəsilə sevginin ilahi obyekti ilə mənəvi birlik üçün lazım idi. Aşıq adının özü də erkən dövr türk dərvişlərinin titulu ilə qohum söz sayıla bilər. Türk mistiki Əhməd Yəsəvi dərvişləri aşiq (həqiqətə aşiq mənasında) adlandırırdı. Azərbaycan aşıq sənətində "haqq aşığı" ifadəsinin istifadəsi də dərviş mistiklərinin təsirini göstərir. Çünki haqq aşığı müqəddəs aşıq, həqiqətin aşığı deməkdir. Haqq aşıqlarının sevgililərini axtarması da həqiqət və ilahi sevgi axtarışı üçün alleqoriya sayıla bilər.

XVI əsrdən XIX əsrə qədər bir çox aşığın yaradıcılığında təsəvvüf fikirləri, dərin məhəbbət qatları nəzərə çarpır. Belə aşıqlar arasında Aşıq Qurbani, Abbas Tufarqanlı, Xəstə Qasım vardır. İşlənən mövzulardan biri aşığın 4 mərhələdən (şəriət, təriqət, mərifət, həqiqət) keçərək, axırda Allaha qovuşması fikridir. Bundan başqa erkən dövr aşıq sənətində, məsələn, Aşıq Qurbani və Miskin Abdalın əsərlərində dərviş mistiklərinin təsiri ilahi sevgi və böyük həqiqətə sədaqət mövzuları ilə ortaya çıxır.

XIX əsr Azərbaycan mədəniyyətində Aşıq Alı, Aşıq Şenlik, Dollu Mustafa, Aşıq Dilqəm, Aşıq Ələsgər və s. aşıqların yaradıcılığında təsəvvüfi motivlər güclü şəkildə nəzərə çarpırdı. İstifadə edilən mövzular təbiət və insanın gözəlliyi, daxili aləm, əxlaqi dəyərlər, dini və didaktik məsələlər idi. Aşıq Ələsgər yaradıcılığı həm tanrıçılığa əsaslanan türk xalq sufizmindən, həm də ələvilik, əhli-həqq təriqəti və və bəktaşi təsiri daşıyan türk sufizmindən qaynaqlanırdı.

Azərbaycan aşıq yaradıcılığına təkyədə ifa edilən urfani və ruhani havalar daxildir. Təkyə həm sufi dərvişlər zikr etdiyi, həm də şiələrin mərsiyə oxuduğu yerdir. Ancaq müasir aşıq sənətində artıq ruhani mahnılars sadəcə təkyələrdə yox, toylar və konsertlərdə ifa edilə bilər.

Kinematoqrafiya

İmadəddin Nəsiminin "İstəmə" qəzəli dərvişlərin ifasında. 1973-cü il istehsalı "Nəsimi" filmi

1969-cu il istehsalı, İsmayıl Şıxlının "Dəli Kür" romanı əsasında çəkilən eyniadlı filmdə sufi təriqətləri ilə bağlı bəzi məsələlər təsvir edilmişdir. Film sovet dövründə çəkildiyi üçün sufizm və onun düşüncə ilə bağlı prinsipləri düzgün bir şəkildə təsvir edilməmişdir. Filmdə Molla Sadığın evində toplanan və musiqi ilə coşan camaat neqativ şəkildə göstərilmişdir.

1973-cü il istehsalı "Nəsimi" filmində hürufilik mövzusu işlənmişdir. Filmdə hürufi təliminin təbliğatçısı Nəsiminin həyatı və fəaliyyəti göstərilir. Filmdə Nəsimi Şirvanşah İbrahimdən hürufiliyi öyrənməsini istəyir. Şirvanşah bunu haqqı rədd etməklə bir tutanda Nəsimi kitabları öyrənməklə həqiqətlərin fəth ediləcəyini deyir. Şirvanşahın "Allahın birliyi yoxdursa, həqiqət haradadır?" sualına Nəsimi belə cavab verir: "Cümlə kainatın özü həqiqətdir, kainatın özü zərrələrdən ibarətdir. Hər zərrənin özününü yaratmaq gücü vardır. İnan, padşahım, bu bizim qurtuluşumuzdur." Bundan başqa, Nəsimi filmdə ədalətli padşahın ikiqat tanrı olduğunu deyir. Filmdə həmçinin hürufi təlimçisi Fəzlullah Nəimi və onun mübarizəsi də təsvir edilmişdir. Nəimi həbs ediləndə Nəsimiyə "gedən cismimdir, ruhum səninlədir" deyərək Nəsimini varisi təyin edir. Teymuri hökmdarı tərəfindən tutulduqdan sonra, onun bədəninə mismarla 32 hərf (hürufiliyin insan üzündə hərfləri görməsi ilə əlaqəlidir) yazılır.

Sufi təliminə aid edilən dərvişlər "Nəsimi" filmində təsvir edilmişdir. Filmdə dərvişlər özlərinə məxsus bir ayin icra edir və Nəsiminin "İstəmə" qəzəlini oxuyurlar. Dərvişlər onlara qoşulmağı təklif edəndə Nəsimi tərki-dünya həyatının ona yad olduğunu, kövrək olmadığı üçün qırılmadığını deyir.

Fəlsəfə, metafizika, psixologiya və kosmoqoniya düşüncələri

Əsas məqalə: Azərbaycan fəlsəfəsi

Azərbaycan Sufi ədəbiyyatında müxtəlif prinsiplər istifadə edilirdi: insan və ona göstərilən pərəstiş; əbədi sevgi və gözəllik; Allah, insan, kainat və müqəddəs yazılar arasında əbədi birlik; şiə məsihi ideyaları; sufi əməllərindən (dua, zikr, səmt, səcdə) və varlığın birliyindən (vəhdət əl-vücud) qaynaqlanan motivlər. Bu ideyalar birlikdə Azərbaycan türk Sufi ədəbiyyatının ön planını təşkil edirdi.

Azərbaycan ədəbiyyatında Allahı görmək gözəlliyi görmək ilə eyni sayılır. Nəsiminin fikrincə müqəddəs hərflərin təcəssümü olan gözəl insan təkcə Allahın ad və sifətlərini deyil, onun metafizik (ruhi) əsasını da əks etdirir. Nəsiminin istifadə etdiyi əsas mövzulardan biri Musa peyğəmbərin Tur dağında Tanrı ilə qarşılaşmasıdır. Mistik ədəbiyyatda Musa sevdiyini axtaran aşiqdir. Nəsimi özünü onunla müqayisə edərək nurun özündə olduğunu qeyd edir. Nəsimin şeirində insanın daxili aləminin vacibliyi, ilahini anlamaq üçün insanın öz ruhunu anlamasının vacibliyi qeyd edilir.

Sevgilinin məkanı da sufi ədəbiyyatında vacib rol oynayır. İlahinin məkanı olan cənnətdən başqa, Quranda qeyd edilən həm şərqdə, həm də qərbdə Allahın olması, hara çevrilsən, Allahın üzünün olması fikri Azərbaycan poeziyasına təsir edən motivdir. Nəsimi hara çevrilsə, sevgilinin gözlərini gördüyünü deyir. Xətaiyə görə, yer üzündəki hər şey həqiqi varlığın əksidir. Heç bir şəkil həqiqi tanrı deyil, buna baxmayaraq, həqiqi varlıq və ona göstərilən hörmət bütpərəstlik kimi görülə bilməz. Xətai Dəhnamədə sufi və hürufi elementlərini istifadə edərək, yaradılışı ilahi baxışla və nadir cəvahiratla əlaqələndirirdi.

Orta əsrlər Azərbaycan şairləri ibn Ərəbinin "əbədi mahiyyətlər" nəzəriyyəsi ilə tanış idilər. Qazi Bürhanəddin "Sənin üzünün mahiyyəti sonsuzdur, çünki bütün gözlər arasında səninki kimi göz yoxdur" deyirdi.

Göz və ürək

Azərbaycan sufi ədəbiyyatında gözlərin ilahiləşdirilməsi və şəxsiyyətləşdirilməsi bu poetik obrazın xarakterik xüsusiyyətidir. Göz təsvirinin bu aspekti, yəqin ki, göz ilahələrini əks etdirən qədim mif və əfsanələrdən irəli gəlir. Məhəmməd Füzulinin vətəni Mesopotamiya qədim zamanlarda göz məbədləri ilə və göz ilahələrinin heykəlləri ilə dolu idi. Bundan əlavə, bəzi sufi ənənələrində göz makrokosmosun kiçildilmiş forması idi. Gözlə bağlı təsvirlər Azərbaycan şairlərinin daxili sufi ideyaları ilə gündəlik həyat və münasibətləri birləşdirməkdə ustalığını əks etdirir. Qazi Bürhanəddin qeyd edir ki, ilahiliyin ən dərin işığı daxili göz (batin gözü) vasitəsilə mənəvi mənaları görməklə açılır. Çünki xarici göz (zahir gözü) həmişə kor olur.

Göz-tanrı və göz-insan nümunələri zühurla əlaqələndirilən baxışı ifadə edərkən Azərbaycan şairləri tərəfindən tez-tez istifadə edilmişdir. Məsələn, Xətai "Mən Allahın gözüyəm. Kor, yolunu azmış, gəl İlahi həqiqətə bax." demişdir. Nəsimi də özünü "gözlərin gözü" adlandırırdı. Göz və dodağın birlikdə istifadəsində göz susuzluq və sərxoşluğun mənbəyi sayılır, həyat verən çeşmə və ilahi mərhəmət və mehribanlığın simvolu dodaq isə varlığın əsası kimi götürülürdü.

Məhəmməd Füzuli Allahın mərhəmətli baxışını sufi kosmoqoniyası ilə əlaqələndirir. Ehtimal edilir ki, Füzuli təkcə ibn Ərəbi fikri ilə yox, həm Mahmud Şəbüstərinin "Gülşən-i raz" əsərindən və həm də bu əsərin Lahici tərəfindən edilən təfsirindən təsirlənmişdir. Çünki Lahici gözlə görülən maddi dünyanın və gözlə görülməyən ruhi dünyanın Allahın baxışı ilə yarandığını qeyd edirdi.

Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında gözə İslami baxış ürəklə əlaqəli motivlərlə kəsişir. Çünki Qurana görə, peyğəmbər ilahiliyi ürəyi ilə görmüşdür. Qazı Bürhanəddin ürəyinin gözünün sevgilinin baxışından ləzzət aldığını deyirdi. Füzuli isə şeirində qırmızı yaqutu ilahi təzahür üçün metafor olaraq istifadə edir. Sevgilinin gözləri ürəkdən (qiymətli daşların olduğu dağ) qan axmasına səbəb olur, çünki, o, sevgilinin qırmızı yaqutunu (ilahi təzahür) görmək istəyir. Azərbaycan poeziyasında qovuşma arzusu kədərin səbəbidir, qovuşma ilahi sevginin simvolu olan badə və şərab ilə təsvir edilir. Azərbaycan poeziyasında su və od ən geniş istifadə edilən antitezadır, sevgilinin kədərini göstərən göz yaşları və yaralı ürəyin odu ilə təsvir edilir. Azərbaycan atalar sözünə görə, ürək yanmasa, göz ağlamaz. Qazı Bürhanəddin yaşlı gözləri Zəmzəm suyu, ürəyi isə Kəbə ilə təsvir edirdi.

Söz və qələm

İslamda sözə göstərilən hörmət Azərbaycan ədəbiyyatında geniş istifadə edilmişdir. Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında yazı, müqəddəs hərflər və yazı vasitələri (xüsusilə, qələm) ilə əlaqəli təsvirlər geniş yer tapmışdır. Qələmin rolu sadəcə maddi tərəfi ilə əlaqəli deyildi, mənəvi əhəmiyyəti də nəzərə alınırdı. Qələm təsvirinin Azərbaycan ədəbiyyatındakı zənginliyi insan, qələm və kainat arasındakı əlaqə ilə bağlı sufi fikirlərindən qaynaqlanır. Qələmin sevgili olaraq göstərilməsi, katiblə qələmin müqayisəsi, yazı prosesinin və ağlamaq, ayağına düşmək və sirləri ortaya çıxarmaq kimi insan davranışının müqayisəsinə rast gəlinir.

Nəsimi qələmi dayanmadan sevgisini ifadə edən aşiq kimi təsvir edir. Füzuli isə qeyd edir ki, pərgar dairə çəkməzdən əvvəl can-ı könül nöqtə-i xala (pərgarın dairə çəkərkən yaranan ilk nöqtə) sevgi ilə bağlı idi. Pərgar sonsuz qələmi, nöqtə-xal təkliyi, ilahi varlığın metafiki formasını (vəhdət), dairə isə varlığın daxilini təmsil edir. Can-ürəyin vəhdəti təmsil edən nöqtəyə bağlılığı insanın Allahla qovuşma üçün həsrətini göstərir. Füzuli həm də qələmi fırlanan dərviş obrazı üçün istifadə edir. Qələmin sevgiliyə bənzədilməsi və sevgisini ifadə etdiyi üçün edam edilən Mənsur Həllacın yada salınması da xüsusilə vurğulanmalıdır.

Nəsimi kədərdən qırılan qələm isə coşqunluğuna görə, cübbəsini çıran sufini eyniləşdirir. Buradakı sufi yazarkən vəcdə gələn ilahi katibdir (kaf-i nunun katibi). Aida Qasımovaya görə, Nəsiminin burada hürufilərin yazı yazarkən vəcdə gəlməsi (sufilər arasında olması ehtimal edilən proses) ilə bağlı fikir bəyan etdiyini düşünmək mümkündür.

Azərbaycan poeziyasında müqəddəs mətn, yazı və ləvazimatları ilə insan bədəni üzvləri və ya təbiət hadisələri arasında əlaqə qurmaq dərin kök salmışdır.Həbibi yazının sonsuzluğuna diqqət ayırır, sevgilinin nöqtəsinin və xəttinin (məsələn, üz xüsusiyyətləri) sevgilinin qəlbinə həkk edildiyi qeyd edir. Həbibi alın yazısı ilə bağlı inancı hürufiliklə bəzəyərək qeyd edir ki, hər şeyə qadir olanın qələmi ilə sevgilinin alnına fəzl (Fəzlullah Nəimi) və bismillah yazılıb.

Bacarıqlı şairlər öz daxili mistik ideyalarını ifadə etmək üçün xəttatlıq incəsənəti vasitələrinin təsvirindən istifadə edirdilər. Şah İsmayıl Xətai hərfləri yada salmaq üçün sevdiyinin üz və bədən cizgilərindən istifadə etdiyini şeirində yazırdı. Füzuli isə qələmi qəddar taleyin motivi olan vaxtla eyniləşdirirdi. Bu vaxtın İslamdan əvvəlki mifologiyada, xüsusilə zərdüşlükdə müqəddəsliyi ilə bağlı ola bilər.

Zülf

Azərbaycan türk sufi poeziyasında məşuqənin sifətindən və ya zülfündən (saç) iman və küfrün poetik simvolu kimi istifadə edilməsi geniş yayılmışdır. Zülf Adəmin günahı və qovulması ilə bağlı olaraq cənnətdəki bəzi heyvanlarla və bitkilərlə metafor şəklində müqayisə edilmişdir. Müqayisələrdən biri türk ənənəsində daha çox taxılla təsvir edilən qadağan olunmuş ağacla bağlıdır, ədəbiyyatda sünbülün qulağı zülf ilə əlaqələndirilir. Buna görə də, Kişvəri kimi klassiklərin əsərlərində sünbül Adəm hekayəsindən gələn zülf təsviridir. Füzuli şeirində isə, zülf sonsuz kədərin (Allahım yanında olan ev üçün ruhların darıxması) ilkin səbəbini simvolizə edir.

Azərbaycan sufi poeziyasında zülfün böyük ilana və əjdahaya bənzədilir. Həbibi öz şeirində zülf-ilanı dodaqların ikili təsviri olaraq, sonsuz baharın simvolu və əl-rəhmanın nəfəsi kimi istifadə edir. Qazi Bürhanəddin məşuqənin zülfünü ilana (Musanın hekayəsindən), aşiqi isə qarışqaya (Süleymanın hekayəsindən) bənzədir.

Xətai şeirində könül quşunun (insan ruhunun təmsili) sevgilinin xalına (ilahi varlıq) çatmaq üçün apardığı mübarizədə zülfün rolunu qeyd edir. Burada zülf fani dünyada insanı cəzbə edən şeylər üçün istifadə edilmişdir. Zülfün ilahiyə çatma yolundakı vəsvəsələr kimi istifadəsi Qazi Bürhanəddin və Nəsimidə də görülür. Füzuli isə quşun Məcnunun zülfündə yuva düzəltdiyini təsvir edir. Burada Məcnunun başını itirdiyi nəzərdə tutulur, zülfün məcnun (dəli) olan şəxsi bağlamaq üçün istifadə edilən qandala bənzədilməsi də mümkündür. Nəsimi və Kişvəri isə zülfü İblisin cənnətə girməsinə icazə verən tovuzquşuna bənzədir. Kişvəri zülfü inanmayan şəxsə bənzədərək qeyd edir: "Deyirlər ki, kafir cənnətə girə bilməz. Onda bəs qara zülfün hüsn-ü gülüstanında gəzir?"

Zülfün digər bir təsviri isə Quranda Süleymanın taxtına atılan şər varlıqla bağlıdır. Xətai saç qıvrımlarının yanağa düşdüyünü qeyd edərək qaranlıq və iman dövrü üçün metafor olaraq istifadə edir. Füzuli küləyin Süleymanın taxtından şər varlığı aparmasını təsvir etmək üçün sevgilinin üzündə saçın küləyə görə qarışmasını qeyd edirdi. Süleymanın hekayəsinin əks mənada işlədilməsi də mümkündür. Nəsimi sevgilinin tək tükünün mülk-i Süleyman dəyərində olduğunu qeyd edirdi.

Sufi ədəbiyyatında küləyin rolu vacibdir. Məsələn, bunu müqəddəs ruha eyham vuran, Nəsimi təxəllüsündə aşkara çıxır. Quranda İsa peyğəmbərin hekayəsinin külək və ətirlə əlaqələndirilməsi, zülfün ətrinin ölülərin bədəninə həyat bəxş etməsi motivi İmadəddin Nəsimi tərəfindən istifadə edilmişdir. Burada səba (külək) Allah və insan, sevgili və aşiq arasında elçini təmsil edir. Həbibi isə zülfün ətrini İbrahimin arvadı Saranın ətrinə bənzədir.

Təbliği

Azərbaycanda UNESCO-nun qeyri-maddi mədəni irs siyahısına daxil olan "Azərbaycan muğamı" irsi sufizm kateqoriyasına əlavə edilmişdir. Azərbaycan, Türkiyə və İran 2021-ci ildə "Əxi Evrən" ilinin keçirilməsi üçün UNESCO-ya müraciət etmişdir. Iran Azərbaycanının Xoy şəhərindən olan Əxi Evrən əxiliyin yaranmasında və təşkilatlanmasında böyük xidmət göstərmişdir.

Həmçinin bax

İstinadlar

Ахундова Н. Ф.. Развитие суфизма в Азербайджане: возвышение шейха Сефи ад-дина Исхака Ардебили в эпоху ильханата (на основе сведений западной историографии). — АНО "Научно-исследовательский институт истории, экономики и права", 2018. — 200 с. — .
Шириев Т. М.. О быте суфиев и их молельнях в средневековом Азербайджане // Актуальные проблемы тюркологии: Россия и тюрко-мусульманский мир : Материалы X Международной тюркологической конференции, Казань. — 2021. — С. 392–394. — ISSN 978-5-6042466-4-1.
Togan, 1981. səh. 260
Togan, 1981. səh. 267-268
Неймат, 2011
Неймат М. С. Корпус эпиграфических памятников Азербайджана / Под ред. З. М. Буниятова. — Б.: Yeni Nəşrlər Evi, 2001. — Т. II. — С. 54. — 368 с.
Köprülü, F. (2004). İSLÂM SÛFÎ TARÎKATLERİNE TÜRK-MOĞOL ŞAAMANLIĞININ TE’SİRİ . Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 4 (1), 267–275 . Retrieved from http://marife.org/tr/pub/issue/37809/436582 Arxivləşdirilib 2023-06-17 at the Wayback Machine
Togan, 1981. səh. 284
Алескерова Н.. Суфизм в Азербайджане // Кавказ и глобализация : журнал. — 2007. — ISSN 1817–7100.
Rıhtım, 2009. səh. 36
Gasimova, 2013. səh. 70
Said Öztürk. "Ottoman History: Misperceptions and Truths". — IUR Press, 2011 — p. 136 —
Юнусов А. С. Ислам в Азербайджане. — Баку: Заман, 2004. — С. 78–79.
Emre, Side, "Gulshaniyya", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/gulshaniyya-COM_27544 Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2018
McGregor, Richard J., "Damirdāshiyya", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/damirdashiyya-COM_25976?lang=fr Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2016
Curry, 2010. səh. 44
Curry, 2010. səh. 76
Curry, 2010. səh. 293
Atabay, 2024. səh. 83
Roger M. Savory, Ahmet T. Karamustafa. Esmail I Ṣafawi (англ.). — Encyclopædia Iranica, 1998. — Vol. VIII. — P. 628–636.
Lawergren, B., Farhat, H., & Blum, S. Iran. Grove Music Online. Retrieved 21 Mar. 2023.
Zarcone, Thierry, "Bektaşiyye", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/bektasiyye-COM_24010 Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2014
Guliyev, Ebulfez Amanoğlu. "‘Azerbaycan Yurt Bilgisi’ Dergisinde Amasyalı Azerbaycan Mutasavvıfları Hakkındaki Araştırmalar". Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2/4 (December 2018), 1–10.page 2, 5.
Tahsin Yazıcı. "HAMZA NİGARİ". Encyclopaedia Iranica Online (Brill). (#accessdate_missing_url)
Rıhtım, 2009. səh. 54
Шпажников Г. А. Религии стран Западной Азии. Справочник. — М.: Наука, 1976. — С. 240.
Erol, 2021. səh. 88-89
Erol, 2021. səh. 74
Erol, 2021. səh. 76
Erol, 2021. səh. 77
Erol, 2021. səh. 78
Erol, 2021. səh. 79
Erol, 2021. səh. 82-83
Erol, 2021. səh. 85-86
Erol, 2021. səh. 87
Azərbaycan etnoqrafiyası, II, 2007. səh. 155
Azərbaycan etnoqrafiyası, II, 2007. səh. 160
Telman İbrahimov. Xəttatlıq sənəti. Bakı, Şərq-Qərb, 2013.
Миклашевская, 1954. səh. 94
Gasimova, 2015. səh. 105
Gasimova, 2015. səh. 119
Gasimova, 2015. səh. 120
Berengian, 1988. səh. 17-18
Savory, 1978. səh. 721
Lornejad, Doostzadeh, 2012. səh. 151
Sadıkoğlu, 1996. səh. 374–375
Javadi, Burrill, 1988. səh. 251–255
İnalcık, 2011. səh. 43-45
Научно-исследовательский институт общей педагогики (Академия педагогических наук СССР). Очерки истории школы и педагогической мысли народов СССР, с древнейших времен до конца XVII в. — Педагогика, 1989. — Т. 1. — С. 406. — 479 с.
Abdullayeva, 2022. səh. 788
Durbilmez, Bayram. "Derviş sanatı ve âşık sanatı ilişkileri bağlamında Âşık Ruhsatî'nin Sıdkı Baba üzerine etkileri" (türk). 2022. İstifadə tarixi: 2024-07-24. (page 769)
Baghirova, 2015. səh. 122-123
Alıyev, 2019. səh. 71
Əskər, 2017. səh. 92
Əskər, 2017. səh. 94
Baghirova, 2015. səh. 132
Garayeva, 2022. səh. 300
Garayeva, 2022. səh. 301
Garayeva, 2022. səh. 299
Gasimova, 2015. səh. 125
Gasimova, 2015. səh. 126
Gasimova, 2015. səh. 127
Gasimova, 2015. səh. 138
Gasimova, 2015. səh. 115
Gasimova, 2015. səh. 121
Gasimova, 2015. səh. 122
Gasimova, 2015. səh. 123
Gasimova, 2015. səh. 129
Gasimova, 2015. səh. 131
Gasimova, 2015. səh. 137
Gasimova, 2014. səh. 8
Gasimova, 2014. səh. 9
Gasimova, 2014. səh. 10-11
Gasimova, 2014. səh. 12
Gasimova, 2014. səh. 13
Gasimova, 2014. səh. 14
Gasimova, 2014. səh. 16
Gasimova, 2014. səh. 18
Gasimova, 2013. səh. 75
Gasimova, 2013. səh. 78
Gasimova, 2013. səh. 79
Gasimova, 2013. səh. 80
Gasimova, 2013. səh. 81
Gasimova, 2013. səh. 82
Gasimova, 2013. səh. 87
Gasimova, 2013. səh. 91
Gasimova, 2013. səh. 93
"UNESCO: The Azerbaijani Mugham". 2019-04-02 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-01-14.
"Azerbaijan - Information related to Intangible Cultural Heritage". ich.unesco.org (ingilis). 2021-12-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-05-13.
"Türkiyə Azərbaycan və İranla birgə "Əxi Evrən ili"nin elan olunması üçün UNESCO-ya müraciət edib". İstifadə tarixi: 2024-07-24.

Ədəbiyyat

Berengian, Sakina. Azeri and Persian Literary Works in Twentieth Century Iranian Azerbaijan. K. Schwarz. 1988. .
Gasimova, Aida. "Qurʾānic Symbolism of the Eyes in Classical Azeri Turkic Poetry." Oriens, vol. 43, no. 1/2, 2015, pp. 101–53. JSTOR, http://www.jstor.org/stable/24801686. Accessed 10 Feb. 2024.
Gasimova, Aida. "If All the Trees on Earth Were Pens: A Survey of the Qur’anic Symbolism of the Pen in Medieval Azeri Turkic Sufi Poetry" (Əgər bütün ağaclar qələm olsaydı: Orta əsrlər azəri türk sufi poeziyasında qələmin Quran simvolizminə bir baxış). Journal of Turkish Literature, Bilkənt Universiteti, Türkiyə, (say11, 2014), səh. 7–33.
Gasimova, Aida, and عايدة غاسيموقما. "The Hair on My Head Is Shining: Qur’anic Imagery of the Curl in Classical Azeri-Turkish Ṣūfī Poetry / واشتعل الرأس شيبا" استعمال الصور القرآنية للحديث عن العقصة في الشعر الصوفي التركي — الآزاري القديمم"." Journal of Qur’anic Studies, vol. 15, no. 1, 2013, pp. 69–101. JSTOR, http://www.jstor.org/stable/24280407 Arxivləşdirilib 2024-08-03 at the Wayback Machine. Accessed 3 Aug. 2024.
Halil İnalcık (2011). Has-Bağçede ʿAyş u Tarab: Nedimler, Şairler, Mutribler. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Javadi, H.; Burrill, K. AZERBAIJAN x. Azeri Turkish Literature // In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica (ingilis). Volume III/3: Azerbaijan IV–Bačča(-ye) Saqqā. London and New York: Routledge & Kegan Paul. 1988. 251–255. .
Lornejad, Siavash; Doostzadeh, Ali. Arakelova, Victoria; Asatrian, Garnik (redaktorlar ). On the modern politicization of the Persian poet Nezami Ganjavi (PDF). Caucasian Centre for Iranian Studies. 2012. 2022-09-14 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2024-02-04.
M. F. Köprülü. Azəri. Bakı, "Elm", 2000, 115 səh.
Миклашевская Н. М. Художники XIX в. Мирза Кадым Эривани и Мир Мохсун Навваб / Под ред. Полевого В. М. — Искусство Азербайджана. — Баку, 1954. — Т. IV.
Неймат М. С. Корпус эпиграфических памятников Азербайджана / Редактор: доктор исторических наук, профессор Ш. Фарзалибейли. — Б.: Элм и Тахсил, 2011. — Т. V. Арабо-персо-тюркоязычные надписи Ширвана, Гянджи, Агдама, Шуши, Физули, Зангелана, Джабраила, Лачына, Кельбаджара и др.. — 240 с.
Togan, Zeki Velidi. Ümumi türk tarihine giriş (cilt I). İstanbul: Enderun Kitabevi. 1981. səh. 538.
Sadıkoğlu, Cengiz. HABÎBÎ // TDV İslam Ansiklopedisi (türk). 14 (Gelibolu – Haddesenâ). İstanbul: Türkiyə Dəyanət Vəqfi. .
Savory, R. M. (1978). "Ḳāsim-i Anwār". In van Donzel, E.; Lewis, B.; Pellat, Ch. & Bosworth, C. E. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume IV: Iran–Kha. Leiden: E. J. Brill. pp. 721–722. OCLC 758278456.
Garayeva, N. (2022). Sovyet Devri Azerbaycan Filmlerinde Bazı İslami Motiflerin ve Sufi Akımların Yansıtılması. Kültür Araştırmaları Dergisi(12), 293–304. https://doi.org/10.46250/kulturder.1071357
Alıyev, R. M. (2019). AZERBAYCAN ÂŞIKLIK SANATINDA TASAVVUF. Türkoloji(96), 68–76.
Esker, Naile. XIX. Yüzyıl Âşık Şiirinde Tasavvufi Motifler = XIX Esr Aşiq Şeirinde Tesevvüfi Motivler Arxivləşdirilib 2024-07-27 at the Wayback Machine, Bilimsel Eksen: Üç Ayda Bir Yayımlanan Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi = Scientific Axis: Quarterly Social Education Journal Subject to International Peer Review, 2017, cilt: VII, sayı: 20, s. 91–100
Rıhtım, M. (2009). In IX–XIX the Centuries Sufi Orders in The Culture History of Azerbaijan. Avrasya Etüdleri, 35(1), 33–60.
Curry, J. (2010). The Transformation of Muslim Mystical Thought in the Ottoman Empire: The Rise of the Halveti Order, 1350–1650. Edinburgh: Edinburgh University Press. https://doi.org/10.1515/9780748643714
Sanubar Baghirova. (2015). "The One Who Knows the Value of Words": The Aşiq of Azerbaijan. Yearbook for Traditional Music, 47, 116–140. https://doi.org/10.5921/yeartradmusi.47.2015.0116
Erol, İbrahim. "Hâlidî Tasavvuf Tefekkürünün Azerbaycan Sosyokültürü Üzerindeki Etkisi". Usul İslam Araştırmaları 36/36 (Kasım 2021), 71–95.
Atabay, T. (2024). Safevi Tarikatının İlk Türkçe Kaynaklarından ‘Akā’İd-i Evliyā’-i Seb’a Arxivləşdirilib 2024-07-06 at the Wayback Machine. SÜREK Alevilik — Bektaşilik Ve Kültür Araştırmaları Dergisi(2), 79–101.
Abdullayeva, T. (2022). Şah İsmayıl Xətayinin "Nəsihətnamə" Əsərinin Forma-Tematik Təsnifatı. Akademik Tarih Ve Düşünce Dergisi, 9(3), 777–791.
Azərbaycan etnoqrafiyası, Üç cilddə II cild., Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Arxeologiya və Etnoqrafiya İnstitutu, Bakı: Şərq-Qərb, 2007, ISBN

Əlavə oxu

DBalkane Jong, F., "Demirdās̲h̲iyya", in: Encyclopaedia of Islam, Second Edition, Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel, W. P. Heinrichs. Consulted online on 10 December 2023. First published online: 2012. First print edition: ISBN: 9789004161214, 1960–2007
Massignon, Louis, "Ṭarīḳa", in: Encyclopaedia of Islam, First Edition (1913–1936), Edited by M. Th. Houtsma, T. W. Arnold, R. Basset, R. Hartmann. Consulted online on 10 December 2023. First published online: 2012. First print edition: ISBN: 9789004082656, 1913–1936
Atabay, T. (2024). Safevi Tarikatının İlk Türkçe Kaynaklarından ‘Akā’İd-i Evliyā’-i Seb’a Arxivləşdirilib 2024-07-06 at the Wayback Machine. SÜREK Alevilik — Bektaşilik Ve Kültür Araştırmaları Dergisi(2), 79–101.
Kamran Abdullayev. QAFQAZDA ƏRƏBCƏ MƏKTUBAT ƏNƏNƏSİ NÜMUNƏLƏRİ (XIX–XX ƏSRLƏR) Bakı, "Nurlar" Nəşriyyat-Poliqrafiya Mərkəzi, 2019, 264 səh.
Qarayeva, G. (2021). XX. YÜZYIL AZERBAYCAN VE TÜRK ROMANTİK ŞİİRİNDE NEO–TASAVVUF. AKRA Kültür Sanat Ve Edebiyat Dergisi, 9(25), 91–102. https://doi.org/10.31126/akrajournal.881924

[axundova-1] Ахундова Н. Ф.. Развитие суфизма в Азербайджане: возвышение шейха Сефи ад-дина Исхака Ардебили в эпоху ильханата (на основе сведений западной историографии). — АНО "Научно-исследовательский институт истории, экономики и права", 2018. — 200 с. — .

[siriyev-2] Шириев Т. М.. О быте суфиев и их молельнях в средневековом Азербайджане // Актуальные проблемы тюркологии: Россия и тюрко-мусульманский мир : Материалы X Международной тюркологической конференции, Казань. — 2021. — С. 392–394. — ISSN 978-5-6042466-4-1.

[FOOTNOTETogan1981260-3] Togan, 1981. səh. 260

[FOOTNOTETogan1981267-268-4] Togan, 1981. səh. 267-268

[FOOTNOTEНеймат2011-5] Неймат, 2011

[nemet-6] Неймат М. С. Корпус эпиграфических памятников Азербайджана / Под ред. З. М. Буниятова. — Б.: Yeni Nəşrlər Evi, 2001. — Т. II. — С. 54. — 368 с.

[7] Köprülü, F. (2004). İSLÂM SÛFÎ TARÎKATLERİNE TÜRK-MOĞOL ŞAAMANLIĞININ TE’SİRİ . Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 4 (1), 267–275 . Retrieved from http://marife.org/tr/pub/issue/37809/436582 Arxivləşdirilib 2023-06-17 at the Wayback Machine

[FOOTNOTETogan1981284-8] Togan, 1981. səh. 284

[eleskerova-9] Алескерова Н.. Суфизм в Азербайджане // Кавказ и глобализация : журнал. — 2007. — ISSN 1817–7100.

[FOOTNOTERıhtım200936-10] Rıhtım, 2009. səh. 36

[FOOTNOTEGasimova201370-11] Gasimova, 2013. səh. 70

[12] Said Öztürk. "Ottoman History: Misperceptions and Truths". — IUR Press, 2011 — p. 136 —

[13] Юнусов А. С. Ислам в Азербайджане. — Баку: Заман, 2004. — С. 78–79.

[gul-14] Emre, Side, "Gulshaniyya", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/gulshaniyya-COM_27544 Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2018

[dem-15] McGregor, Richard J., "Damirdāshiyya", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/damirdashiyya-COM_25976?lang=fr Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2016

[FOOTNOTECurry201044-16] Curry, 2010. səh. 44

[FOOTNOTECurry201076-17] Curry, 2010. səh. 76

[FOOTNOTECurry2010293-18] Curry, 2010. səh. 293

[FOOTNOTEAtabay202483-19] Atabay, 2024. səh. 83

[20] Roger M. Savory, Ahmet T. Karamustafa. Esmail I Ṣafawi (англ.). — Encyclopædia Iranica, 1998. — Vol. VIII. — P. 628–636.

[eran-21] Lawergren, B., Farhat, H., & Blum, S. Iran. Grove Music Online. Retrieved 21 Mar. 2023.

[bek-22] Zarcone, Thierry, "Bektaşiyye", in: Encyclopaedia of Islam, THREE, Edited by: Kate Fleet, Gudrun Krämer, Denis Matringe, John Nawas, Devin J. Stewart. Consulted online on 04 February 2024 <https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/bektasiyye-COM_24010 Arxivləşdirilib 2024-02-04 at the Wayback Machine> First published online: 2014

[23] Guliyev, Ebulfez Amanoğlu. "‘Azerbaycan Yurt Bilgisi’ Dergisinde Amasyalı Azerbaycan Mutasavvıfları Hakkındaki Araştırmalar". Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2/4 (December 2018), 1–10.page 2, 5.

[harp-24] Tahsin Yazıcı. "HAMZA NİGARİ". Encyclopaedia Iranica Online (Brill). (#accessdate_missing_url)

[FOOTNOTERıhtım200954-25] Rıhtım, 2009. səh. 54

[26] Шпажников Г. А. Религии стран Западной Азии. Справочник. — М.: Наука, 1976. — С. 240.

[FOOTNOTEErol202188-89-27] Erol, 2021. səh. 88-89

[FOOTNOTEErol202174-28] Erol, 2021. səh. 74

[FOOTNOTEErol202176-29] Erol, 2021. səh. 76

[FOOTNOTEErol202177-30] Erol, 2021. səh. 77

[FOOTNOTEErol202178-31] Erol, 2021. səh. 78

[FOOTNOTEErol202179-32] Erol, 2021. səh. 79

[FOOTNOTEErol202182-83-33] Erol, 2021. səh. 82-83

[FOOTNOTEErol202185-86-34] Erol, 2021. səh. 85-86

[FOOTNOTEErol202187-35] Erol, 2021. səh. 87

[FOOTNOTEAzərbaycan_etnoqrafiyası,_II2007155-36] Azərbaycan etnoqrafiyası, II, 2007. səh. 155

[FOOTNOTEAzərbaycan_etnoqrafiyası,_II2007160-37] Azərbaycan etnoqrafiyası, II, 2007. səh. 160

[artmuslim-38] Telman İbrahimov. Xəttatlıq sənəti. Bakı, Şərq-Qərb, 2013.

[FOOTNOTEМиклашевская195494-39] Миклашевская, 1954. səh. 94

[FOOTNOTEGasimova2015105-40] Gasimova, 2015. səh. 105

[FOOTNOTEGasimova2015119-41] Gasimova, 2015. səh. 119

[FOOTNOTEGasimova2015120-42] Gasimova, 2015. səh. 120

[FOOTNOTEBerengian198817-18-43] Berengian, 1988. səh. 17-18

[FOOTNOTESavory1978721-44] Savory, 1978. səh. 721

[FOOTNOTELornejadDoostzadeh2012151-45] Lornejad, Doostzadeh, 2012. səh. 151

[FOOTNOTESadıkoğlu1996374–375-46] Sadıkoğlu, 1996. səh. 374–375

[FOOTNOTEJavadiBurrill1988251–255-47] Javadi, Burrill, 1988. səh. 251–255

[FOOTNOTEİnalcık201143-45-48] İnalcık, 2011. səh. 43-45

[49] Научно-исследовательский институт общей педагогики (Академия педагогических наук СССР). Очерки истории школы и педагогической мысли народов СССР, с древнейших времен до конца XVII в. — Педагогика, 1989. — Т. 1. — С. 406. — 479 с.

[FOOTNOTEAbdullayeva2022788-50] Abdullayeva, 2022. səh. 788

[51] Durbilmez, Bayram. "Derviş sanatı ve âşık sanatı ilişkileri bağlamında Âşık Ruhsatî'nin Sıdkı Baba üzerine etkileri" (türk). 2022. İstifadə tarixi: 2024-07-24. (page 769)

[FOOTNOTEBaghirova2015122-123-52] Baghirova, 2015. səh. 122-123

[FOOTNOTEAlıyev201971-53] Alıyev, 2019. səh. 71

[FOOTNOTEƏskər201792-54] Əskər, 2017. səh. 92

[FOOTNOTEƏskər201794-55] Əskər, 2017. səh. 94

[FOOTNOTEBaghirova2015132-56] Baghirova, 2015. səh. 132

[FOOTNOTEGarayeva2022300-57] Garayeva, 2022. səh. 300

[FOOTNOTEGarayeva2022301-58] Garayeva, 2022. səh. 301

[FOOTNOTEGarayeva2022299-59] Garayeva, 2022. səh. 299

[FOOTNOTEGasimova2015125-60] Gasimova, 2015. səh. 125

[FOOTNOTEGasimova2015126-61] Gasimova, 2015. səh. 126

[FOOTNOTEGasimova2015127-62] Gasimova, 2015. səh. 127

[FOOTNOTEGasimova2015138-63] Gasimova, 2015. səh. 138

[FOOTNOTEGasimova2015115-64] Gasimova, 2015. səh. 115

[FOOTNOTEGasimova2015121-65] Gasimova, 2015. səh. 121

[FOOTNOTEGasimova2015122-66] Gasimova, 2015. səh. 122

[FOOTNOTEGasimova2015123-67] Gasimova, 2015. səh. 123

[FOOTNOTEGasimova2015129-68] Gasimova, 2015. səh. 129

[FOOTNOTEGasimova2015131-69] Gasimova, 2015. səh. 131

[FOOTNOTEGasimova2015137-70] Gasimova, 2015. səh. 137

[FOOTNOTEGasimova20148-71] Gasimova, 2014. səh. 8

[FOOTNOTEGasimova20149-72] Gasimova, 2014. səh. 9

[FOOTNOTEGasimova201410-11-73] Gasimova, 2014. səh. 10-11

[FOOTNOTEGasimova201412-74] Gasimova, 2014. səh. 12

[FOOTNOTEGasimova201413-75] Gasimova, 2014. səh. 13

[FOOTNOTEGasimova201414-76] Gasimova, 2014. səh. 14

[FOOTNOTEGasimova201416-77] Gasimova, 2014. səh. 16

[FOOTNOTEGasimova201418-78] Gasimova, 2014. səh. 18

[FOOTNOTEGasimova201375-79] Gasimova, 2013. səh. 75

[FOOTNOTEGasimova201378-80] Gasimova, 2013. səh. 78

[FOOTNOTEGasimova201379-81] Gasimova, 2013. səh. 79

[FOOTNOTEGasimova201380-82] Gasimova, 2013. səh. 80

[FOOTNOTEGasimova201381-83] Gasimova, 2013. səh. 81

[FOOTNOTEGasimova201382-84] Gasimova, 2013. səh. 82

[FOOTNOTEGasimova201387-85] Gasimova, 2013. səh. 87

[FOOTNOTEGasimova201391-86] Gasimova, 2013. səh. 91

[FOOTNOTEGasimova201393-87] Gasimova, 2013. səh. 93

[88] "UNESCO: The Azerbaijani Mugham". 2019-04-02 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-01-14.

[un1-89] "Azerbaijan - Information related to Intangible Cultural Heritage". ich.unesco.org (ingilis). 2021-12-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-05-13.

[90] "Türkiyə Azərbaycan və İranla birgə "Əxi Evrən ili"nin elan olunması üçün UNESCO-ya müraciət edib". İstifadə tarixi: 2024-07-24.