Əməş

Əməş (ərəbcə: الأعمش) və ya Əbu Məhəmməd Süleyman ibn Mehran əl-Əsədi (təq. 681, Kufə, Əməvilər - 765, Kufə, Abbasilər) — Hədis, qiraət və fəraiz sahələrində öz məharəti ilə tanınan Tabiin nəslinə mənsub olan alim.

Əməş
ərəb. سليمان بن مهران الأعمش
Doğum tarixi	təq. 681
Doğum yeri	Kufə, İraq, Əməvilər xilafəti^[d]
Vəfat tarixi	765
Vəfat yeri	Kufə, İraq, Abbasilər xilafəti
Fəaliyyəti	Hədis, qiraət, fəraiz

Bioqrafiyası

Əslən Tabasarandan olan Əməş, səhabələrdən Ənəs ibn Maliki görmüş və ondan elm almışdır. Eləcə də səhabələrdən İbn Əbu Əvfa, həmçinin böyük tabiin alimləri İbrahim ən-Nəxai, Əbu Vail, Əbu Əmr əş-Şeybani və başqalarına tələbəlik etmişdir. Şöbə, Süfyan ibn Üyeynə, Süfyan əs-Səvri, Vəki, Əbu Nüeym və Əbu Hənifə kimi böyük mühəddis və fəqihlər ona tələbəlik etmişdir. Onun 1300-dək hədis bildiyi (isnadı ilə bərabər nəql etdiyi) bildirilmişdir. Həmçinin təfsir, fəraiz (vərəsəlik hüqüqu) elmlərinə dair, eləcə də qiraət sahəsində geniş məlumatlara sahib olmuşdur. O, həm də epiqramlıqda və hazırcavab olmaqla tanınırdı. İbn Tolun onun bu cəhətini "əz-Zəhrül-ənəş fi nəvədiril-Əməş" adlı əsərində ifadə etmişdir. Əhməd Məhəmməd əd-Dabib Əməşin həyatı haqqında qələmə aldığı "əl-Əməşuz-zarif Əməş" (Ciddə 1981) adlı əsərində Əməşin düz 105 epiqramına yer vermişdir.

İstinadlar

1. Əbu Hənifə Numan ibn Sabit, ərcümə və şərh edən: Fizuli Hüsiyev. əl-Fiqhil-Əkbər (az.). Bakı: İpəkyolu Nəşriyyatı. 2014. 29. ISBN .
2. Bağdadlı, İsmayıl paşa. Hədiyyətul-arifin, cild II (ərəb). 241.