Həmidiyə Alayları və ya Həmidiyə yüngül silahlı Süvari Alayları hərfi mənası Həmidə aid tam rəsmi adı türkcə Hamidiye Ha

Həmidiyə Alayları və ya Həmidiyə yüngül silahlı Süvari Alayları (hərfi mənası "Həmidə aid", tam rəsmi adı türkcə: Hamidiye Hafif Süvari Alayları) — yaxşı silahlanmış, nizamlı, əsasən sünni kürd eyni zamanda türk, Şərqi Anadoluda yaşayan qarapapaq türkləri (tərəkəmə), çərkəz,türkmənlər, yörük və ərəblərdən ibarət Osmanlı İmperatorluğunun cənub şərq vilayətlərində fəaliyyət göstərən süvari hərbi birləşmələri. Alaylar 1890-cı ildə yaradılmış və Sultan II Əbdülhəmidin şərəfinə adlandırılmışdır. Həmidiyə alayları çərkəz Mehmet Zeki Paşa tərəfindən Rusiya-Osmanlı və Osmanlı-İran sərhədində keşik çəkmək üçün Rus kazak birləşmələrini nümunə götürərək yaradılmışdı. Osmanlılar ərəb və türkmən tayfalarını da süvarilərə qatmağı düşünsələr də, qoşulan tayfaların əksəriyyətini kürdlər təşkil edirdi. 1894–96-cı illərdə erməni qiyamlarının yatırılmasında mühüm rol oynamışdır. Xüsusən də Sasundakı erməni qiyamının yatırılması zamanı (1894), erməi milətçi "Hnçak" partiyasının pozucu əməllərinin qarşısının alınmasında fəaliyyət göstərmişdir, lakin son araşdırmalar Həmidiyənin qiyamların yatırılmasında əvvəllər düşünüləndən daha az əhəmiyyətli bir rol oynadığı bəlli olur.

Həmidiyə Alayları
Həmidiyə Süvari Alayları

Növü	süvarilər
Yaranma tarixi	1890-1908
Ölkə	Osmanlı İmperiyası
Tabedir	Osmanlı ordusu
Vəzifəsi	sərhəd xidməti
Sayı	16 500-dən artıq (1882)
Komandanlıq
Məşhur komandirləri	Zəki Paşa
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Həmidiyə alaylarının qurucusu Mehmet Zəki Paşa

Sultan II Əbdülhəmidin hakimiyyətindən sonra süvarilər dağılmadı, ancaq yeni bir ad aldılar — Qəbilə Yüngül Süvari Alayları. Osmanlı imperiyasının çökməsindən sonra Şeyx Səid Pirani (1925) və digərlərinin antitürk qiyamlarında iştirak etmişdilər.

Tarixi

Ermənilər 13 iyun 1884-cü il tarixində Berlin konfransına "Ermənistan haqqında Layihə"ni təqdim etdikdən və bu layihə müsbət qarşılandıqdan sonra Osmanlı dövlətinin sərhədləri daxilində terror və qırğın aktları sürətləndi. Ermənilərin yaratdığı Hinçak və Daşnaktsutyun partiyaları terror yolunu seçmiş və nizami silahlı birliklərə malik təşkilatlara çevrilmışdi. Rusiyada Osmanlı İmperiyasının "Şərq Əyalətləri" üçün ambisiyalarını açıq şəkildə ifadə edir və istila üçün hazırlıqlara başlamışdı. II Əbdülhəmid şərq məsələsi adı altında, Avropa dövlətlərinin tələb etdiyi islahatların — əvvəl xristian xalqları üçün muxtariyyət, sonra müstəqilliyin Osmanlının zəifləməsi və parçalanması mənasına gəldiyini düşünürdü. Bölgədəki əhalinin təhlükəsizliyini və asayişi təmin etmək üçün, erməni quldur dəstələrinin və terrorçularının qarşısının alınmasına və gələcək rus istilasını durdurmaq məqsədilə sərhədi qorumaq üçün yeni silahlı birliklər yaratmağa qərar verdi. Bu səbəbdən 1890-cı ildən sonra Şərqi Anadoluda sərhədin təhlükəsizliyini təmin etmək məqsədilə Həmidiyyə alaylarının qurulmasını əmr etdi.

Quruluş səbəbi

Rəsmi mənbələrdən başqa Həmidiyə alaylarının qurulmasının müxtəlif səbəbləri göstərilir. M. S. Lazarev alayların qurulmasının səbəbini "Kürdüstan və Kürd məsələsi" kitabının 151-ci səhifəsində belə izah edir: "Həmidiyə alayları ilə, kürdlərdən ibarət Rusiyaya qarşı güclü bir hərbi dayaq, həm də İrana qarşı hücum vasitəsi halına gətirməklə yanaşı, vacib məqsədlərindən biri də, kürdləri Osmanlı inzibati orqanlarının ciddi nəzarəti altında yaşamaq vərdişinə alışdırmaq idi. Bununla belə xristian azlıqların və ermənilərin yüksələn ərazi iddialarının qarşısının alınması niyyəti də güdülürdü".

Nihat Gültəpə isə alayların qurulma məqsədini bu cür izah edir: "Həmidiyə alaylarının qurulmasında əsas məqsəd bu idi ki, Şərqi Anadolu üçün hüquq mühafizə orqanı olaraq hərbi intizama daxil olan qəbilələrdən faydalanmaq, müntəzəm süvari birləşmələri quraraq mümkün Rusiya istilasına qarşı hazır güc yaratmaq. xarici təxribatlara qapılmış və üsyana açıq olan elementləri, qəbilələri nəzərətdə saxlamaq və onları idarə etmək; onları nizam-intizam verərək maarifləndirmək, qəbilə daxili və xarici döyüşlərə son qoymaq və bu istiqamətdəki bütün potensialı dövlətin xeyrinə istifadə etmək. Beləliklə yollar, körpülər, məktəb binaları və s. tikmək və təmir edərək Şərqi Anadolunun yenidən qurulması üçün çalışmaq".

Tarixçi Siddik Haydarani Həmidiyə alaylarının yaradılması ilə bağlı fikrində Mehmet Zəki Paşanın bu məsələni II Əbdülhəmidin ağlına yürütməsini mülahizəsini irəli sürür. Onun qeyd etdiyinə görə, Sultan II Əbdülhəmid müşaviri, Şeyx Şamilin nəvələrindən olan Mehmet Zəki Paşanın fikir və tövsiyələrinə çox dəyər veriridi. Belə ki, Sultan Zeki Paşa Van, Ərzurum və Bitlisdən təftişdən geri döndükdən sonra Anadoluda vəziyyəti necə olduğunu soruşmuşdu. Zeki Paşa isə belə cavab vermişdi: "Anadolu bütün məsələlərdə tamamilə tərk edilmişdir. Sərhədin digər tərəfində də ruslar bir çox cəhətdən bizdən irəlidədirlər. Yeri gəlmişkən, ruslardan nümunə götürməyə dəyər bir kazak sistemi var. Bundan əlavə, ruslar öz sərhədləri içərisindəki qəbilələrdən çox istifadə edirlər. Hər kəsi silah altına salmırlar, amma ildə bir dəfə ay yarım ərzində müəyyən yerlərdə toplanır, təlim alırlar və məşq edirlər, sonra evlərinə buraxırlar və sərbəst ev təsərrüfatları ilə məşğul olmalarına icazə verirlər".

Belə hesab edilirki, məhz Osmanlı Sultanı II Əbdülhəmidi kürd qəbilələri arasından yüngül kürd süvariləri yaratmağa sövq edən Zeki Paşanın bu sözləri olmuşdur. Digər tərəfdən, Osmanlı sultanı alayları təşkil etməkdə əsas məqsədi barədə xatirələrində belə yazırdı: "Rusiya ilə müharibə yaxınlaşır … Müharibədə yaxşı təlim keçmiş kürd alayları bizə çox böyük bir xidmət göstərə bilər. Digər tərəfdən, "tabeçiliyə" öyrəşdirilmək də onlar üçün faydalı olacaqdır". Beləliklə, Həmidiyəni yaradan II Əbdülhəmid sırf hərbi məqsədlər güdürdü: Rusiya ilə toqquşma vəziyyətində xəzinəyə ucuz başa gələcək kürd süvarilərini güclü bir hərbi səddə çevirmək. "Kürd ağaları, zabit vəzifələrinə yüksələcəklərindən xoşbəxt olmalıdır". Rusiya ilə müharibə başlayarsa, intizamlı alaylarda birləşmiş kürdlərimiz bizə böyük xidmətlər göstərə bilərlər… Əminəm ki, onlar çox qiymətli bir ordu olacaq."- deyə II Əbdülhəmid xatirələrində yazır.

Qurulması

Dördüncü ordu komandanı Müşir Zeki Paşanın bu təklifini sultan dəstəkləsə də, Osmanlı paşaların böyük bir qismi ona qarşı çıxdı. Buna baxmayaraq, II Əbdülhəmid Zeki Paşaya bu işlə məşğul olmaq üçün səlahiyyətlər verdi. Ərzincanı özünə mərkəz seçən Müşir Zeki Paşa, 1891-ci ilin yazında aktiv fəaliyyətə başladı. İlk iş olaraq Mirliva Mahmud Paşanı Van, Malazgird, Xınısa göndərərək yerli tayfa və qəbilələrdən Həmidiyə Alaylarına əsgər və zabit seçiminə başlamağı əmr etdi. Bu fəaliyyət beş il sürdü. 1896-cı ildə Ərzincan, Dersim, Ərzurum, Diyarbəkir, Van, Malazgird, Urfa ve Şərqi Anadoluda bu çox yerdə Həmidiyə Süvari Alayları təşkil edildi. Bu müddət ərzində təkcə Ərzurum vilayəti daxilində 8 alay quruldu.

II Əbdülhəmidin əmri ilə alaylar İbrahim və Kerim Paşalar tərəfindən quruldu və onların tabeliyindəki bölmələr formalaşdırılmağa başlandı. Beləliklə, İbrahim və Kərim Paşalar Osmanlı tarixində nizamsız ordu qaydalarını ilk dəfə tətbiq etdilər. Daha sonra rəsmi status vermək üçün ilk tənzimləmə (qanun) 1891-ci ildə qəbul edildi. Bu qanun 1896-cı və 1910-cu illərdə yeni qaydalarla yenidən təsdiq olundu. Alay sayı əvvəlcə 50, bir müddət keçdikdən sonra alay sayı 1908-ci ildə 65-ə yüksəldi. Alaylar əsasən Rusiya ilə sərhəd bölgələrdə — Ərzurum, Van, Bitlis, Diyarbəkir və Ərzurum vilayətlərində yerləşdirilmişdi.

Sivas vilayətində bir alay quruldu. Qurulan alaylardan yalnız 4-ü 5-ci ordunun, digərləri 4-cü ordunun tərkibinə daxil edilmişdi. Ancaq bu cür alaylardan Anadolu xaricində Tripolidə də qurulduğu məlumdur. Ad baxımından bir az fərqli olmasına baxmayaraq ilk dəfə 1880-ci ildə Yəməndə də Həmidiyə alaylarından təşkil edilmişdir. II Əbdülhəmid taxtdan salındıqdan sonra alayların mahiyyəti və adı dəyişdirildi. Həmidiyə adı Birlik və Tərəqqi Partiyası tərəfindən 1910-cu ildə dəyişdirildi. Həmən il Qəbilə Yüngül Süvari Alaylarının təşkili qanunu ilə son alaylar haqda qanun (tənzimləmə) ləğv edildi. Bu alayların adı Qəbilə Süvari alayları olaraq adlandırıldı.

Tərkibi və təchizatı

Həmidiyə alayları haqqında Qanunun 19-cu maddəsində qoşunların quruluşu və şəxsi heyəti haqqında aşağıdakı məlumatlar verilmişdir:

İlk dəfə 1891-ci ildə verilən əlli üç maddəlik tənzimləmədə, Həmidiyə Süvari alaylarının necə qurulacağı və tərkibinin necə olacağı izah edilirdi. Tənzimata görə: Bu alayların adları Həmidiyə Süvari Alayları adlandırıldı. Bu alaylar dörddən az və altıdan çox olmayacaqdı. Hər eskadron; Dörd komandadan hər komanda 32-dən az və ya qırx səkkizdən çox olmamalıdır. Hər alay minimum 512 və maksimum 1152 nəfərdən ibarət olacaqdır. Hər dörd alay bir liva sayılacaqdır. Böyük qəbilələrə bir və ya daha çox alay qurmaq, kiçik qəbilələrə isə bir neçə bölük yaratmaq hüququ veriləcəkdir. Bununla belə, alayların qurulması və təlim məqsədi ilə qəbilələrin birləşməsinin qarşısı alınacaq, yalnız müharibə dövründə mərkəzi hökumət və ya ordu komandanlarının əmri ilə birləşdiriləcəkdilər. Hər alaydan iki çavuş Orduyu Hümayun qərargahına göndəriləcək və məktəb alayında təlim keçəcəkdir. Bundan əlavə, hər alaydan bir uşaq seçilərək İstanbula göndəriləcək və süvarilər məktəbində təhsil aldıqdan sonra məmləkətinə və alayına leytenant rütbəsi ilə qayıtmalı idi.

Asakir-i Həmidiyə Süvari Alayları kürd və ərəb qəbilə üzvlərindən olduqları üçün, bu süvari alayların üzvlərinin hər birinin mənsub olduqları qəbilənin formada və geyimində olmaları məqsədəuyğun sayılacaqdı. Buna görə hələkil üç nümunə qəbul etmək lazımdır. Başqalarından və yerli əhalidən seçilmək üçün alayın adı və nömrəsi onun yaxasında qeyd olunacaqdır.

Həmidiyə alaylarında xidmət edən kürd zabitlər

Alay zabitləri İstanbulda hərbi təhsil almış qəbilə uşaqlarından ibarət olmalı idi. Hərbi məktəblər İstanbulda qəbilə məktəbi adı altında yaradılmışdı. Bu zabitlər yaxşı xidmət halında daha yüksək rütbələr ala biləcəkdilər.

Rusiya İmperiyasına qarşı Şəfii Kürdlərindən qurulan Həmidiyə alayları qarşılarına qoyulan vəzifələrinə uyğun davranmırlar. Hamidiyə alayları daha çox quldurluqla məşğul olurdular. Erməni və şiə kəndlərinə basqınlar təşkil edir və talan edirlər. 23 iyul 1908-ci ildə İkinci Konstitusiya Monarxiyasının elan edilməsindən dərhal sonra həmən ilin sentyabrında kürd Həmidiyə alaylarının silahlarını almaq istəyən ittihadçılar buna nail ola bilmədilər.

Şafii Kürdlərin ağa və qəbilə başçılarının uşaqlarının təhsil aldığı İstanbulda yerləşən "Qəbilə məktəbi"ndə və Həmidiyə alaylarında kürd millətçiliyi yaranmağa başladı. Bu vəziyyət Şərqi Anadoluda Şiə-Şafii münaqişəsinin yaranmasına səbəb ola bilərdi. Hətta bu məktəbin direktoru Kamil bəy Kolağası; "Bunlar qəbilə deyil, böcəkdir!" demişdir…

Həmidiyənin 40-cı alayı Sivasda idi və tərəfindən Qarsdan Sivasa yerləşmiş Qarapapaq (tərəkəmə) türkləri tərəfindən qurulmuşdu. 40-cı alay 1892-ci ildə təşkil olunmuşdu. Digər alaylar bir-birlərinə yaxın olsalar da, 40-cı alay müstəqil idi, onlarla əlaqəyə malik deyildi. Buna görə digər alaylar liva şəklində təşkil edildiyi halda, 40-cı alay, digərlərindən uzaq olduğu üçün heç bir livaya bağlı deyildi və birbaşa Sivas valisinə tabe olmuşdu. Bu alayın ən vacib xüsusiyyətlərindən biri, üzvlərinin çoxunun Mehralı bəylə 1877–1878-ci illərdə Rusiya-Osmanlı müharibəsində Qafqaz cəbhəsindəki döyüşlərdə xidmət etmiş döyüşçülərdən ibarət olması idi. Digər tərəfdən, 40-cı alay komandiri Mehralı bəylə birlikdə 1905-ci ildə Yəmənə getdi. Alayın çoxu, xüsusən də Mehralı bəy Yəməndən geri dönmədi.

Hərbi geyimi

Vahid rütbə sıralaması sistemi və hərbi nişanlanma 1861-ci il rütbə və hərbi nişan qanununa əsaslanırdı. Həmidiyə alayları üçün rütbə və hərbi uğurlarını göstərmək üçün ziyafət (parad) hərbi formalarırını geyindikləri bir neçə mərasim təşkil edilmişdi. Alaylar təşkil olunduqları ilk dövrlərdə kürdlərin geyindikləri rəngli formalar yerini yeni formalar tutmağa başladı. Bunda əsas məqsəd Osmanlı imperiyasının sərhədlərini qoruyan Həmidiyələr üçün yeni imic yaratmaq idi. Bəzən bu geyim boz kürklərdən və ya bel kəmərlərindən, ensiz qırmızı zolaqlı boz şalvardan və başlarında imperator gerbi olan qalpaqdan ibarət idi. Həmidiyə alayının yerləşdiyi bölgəyə görə forma bir qədər dəyişirdi.

Alaylarda kürdlərin üstünlük təşkil etməsinə baxmayaraq, ilk dövrlərdə zabitlər çərkəz paltarı geyinir və uzun şaşka taxırdılar. Buda onunla izah olunurdu ki, milliyətcə çərkəz olan Zəki Paşanın alayları təşkil etdiyi zaman Qafqaz müharibəsi təcrübəsindən istifadə etməyə çalışması idi.

Ləğvi

Sultan II Əbdülhəmidin devrilməsindən sonra hakimiyyətə gələn İttihad və Tərəqqinin Birlik və İnkişaf hökuməti Həmidiyə alaylarını ləğv etdi. Qəbilə yüngül süvari alayları yenidən təşkil edildi və onların sayı da 24-ə endirildi. Şərqdəki erməni qiyamlarının yatırılmasında mühüm rol oynayan bu alaylar Balkan müharibələri dövründə yüksək döyüş qabiliyyəti göstərə bilmədilər.

1913-cü ildə alaylar yenidən təşkil edildi. Onlar Ehtiyat Süvari Alayı adı ilə mərkəzi qərargahı Ərzurumda yerləşən Doqquzuncu Korpusun tərkibinə daxil olundular. Birinci Dünya müharibəsində şərq cəbhəsində Rusiya İmperiyasının ordusuna qarşı qəhrəmanlıqla mübarizə aparan bu alaylar, rus qoşunlarını geri çəkilməyə məcbur etmişdilər. Alaylardan üsyan etmiş və nizami ordunun fəaliyyətinə zərər vuran ermənilərin döyüş bölgəsindən sürgün edilməsində də istifadə edilmişdir.

Xidmət yerləri

Həmidiyə Alaylarının xidmət yerləri aşağıdakı şəhər və kəndlərdə olmuşdur.

Sıra	Tayfa	Yeri	Süvari	Piyada	Ümumi say
1	Sipkan	Tutaq	400	250	650
2	Sipkan	Hosuna	400	175	575
3	Sipkan	Camal Verdi	400	225	625
4	Zilan	Torpaqqala	250	360	610
5	Zilan	Qarakilsə	450	250	700
6	Qarapapaqlar ve Kürdlər	Ələşgird ve Qarakilsə	400	150	650
7	Qarapapaqlar və Kürdlər	Tulaq — Qarakilsə	300	200	500
8	Keşvan	Hasankale	200	175	475
9	Şapikan ve Badayan	Kızıldiz	250	325	575
10	Daşkəsən, Diyadin	Kasatkanlı	198	350	548
11	Mikayıli	Qarakilsə, Diyadin (Ağrı)	175	325	500
12	Hamdiki, Başımi, Hal Həsini	Qarakilsə, Diyadin	225	350	525
13	Haydaran	Bergiri Muradiyyə	200	318	518
14	Heydəran	Bergiri Muradiyyə	175	350	525
15	Şevli	Van, Timar	200	350	550
16	Kalıkan, Livi	Erciş	255	270	525
17	Mukuri	Saray, Van	215	315	530
18	Takarı	Zermaniz, Saray	300	380	680
19	Millî, Şemsiki	Saray	225	425	650
20	Şkeftka	Eblak	327	213	540
21	Adaman, Zilan, Hecidıran	Erciş	250	275	525
22	Haydaran	Erciş	175	350	525
23	Haydaran	Adilcevaz	200	350	550
24	Heydaran	Erciş	175	350	525
25	Marhoran	Adilcevaz	250	300	550
26	Hasenan	Hınıs (Kumdeban)	335	205	540
27	Hasenan	Malazgird	340	200	540
28	Hasenan	Malazgirt (Diknuk, Dinbut)	304	230	534
29	Hasenan	Moranköyü	310	230	540
30	Hasenan	Bullanık	308	232	540
31	Cibran	Gümgüm	308	232	540
32	Cibran	Hınıs	310	235	545
33	Cibran	Varto	315	330	545
34	Zirkan	Hınıs	300	250	550
35	Zirkan	Halilçavuş	375	500	875
36	Cibran	Kiği	285	265	550
37	Celali	Bəyezid (Örtülü qışlağı)	305	370	540
38	Celali	Bəyezid (Şeyhlu qışlağı)	300	240	540
39	Takori	Mahmudiye (Saray)	305	301	606
40	Kafkasya muhacirleri	Sivas	275	500	775
41	Millî	Mardin	275	265	540
42	Millî		255	375	630
43	Millî		303	247	550
44	Qarakeçili		305	225	530
45	Kikan	Res ül Eyn, Mardin	350	270	620
46	Tay (ərəb)	Nusaybin	445	185	630
47	Qarakeçili	Siverek	310	230	540
48	Miran	Cəzirə	335	205	540
49	Miran	Cəzirə	308	232	540
50	Ertoşi	Başkale, Norduz	375	300	625
51	Kays	Urfa	450	200	650
52	Kays	Harran	400	150	550
53	Berazı	Urfa	250	300	550
54	Berazı	Urfa	300	300	600
55	Berazı	Urfa	275	300	575
56	Gevdan	Hakkari	200	300	500
57	Şadili	Hasankale	300	250	550
58	Adaman	Erciş	200	350	550
59	Pinyan	Hakkari	150	400	550
60	Şidan	Hakkari	350	300	650
61	Kasıkan	Söylemez	250	300	550
62	Kiki	Harran	250	350	600
63	Millî	Viranşehir	550	250	800
64	Millî	Viranşehir	600	225	825
65	Belideyi	Erciş, Patnos, Malazgirt	250	200	450
*	TOPLAM	*	19306	18410	37581

İstinadlar

The Burning Tigris: The Armenian Genocide and America's Response. New York: HarperCollins. 2003. səh. 51. ISBN .
Peter Balakian. Burning Tigris, p. 44.
Eppel, Michael. A People Without a State: The Kurds from the Rise of Islam to the Dawn of Nationalism, page 81 (ingilis). University of Texas Press. 13 September 2016. ISBN .
Eppel, Michael. A People Without a State: The Kurds from the Rise of Islam to the Dawn of Nationalism (ingilis). University of Texas Press. 2016-09-13. ISBN . 2022-04-17 tarixində . İstifadə tarixi: 2021-03-05.
Palmer, Alan, Verfall und Untergang des Osmanischen Reiches, Heyne, München 1994 (engl. Original: London 1992), pp. 249, 258, 389. ISBN .
Van Bruinessen, Martin. Agha, Shaikh and State — The Social and Political Structures of Kurdistan 2015-05-09 at the Wayback Machine. London: Zed Books, 1992, p. 185. Van Bruinessen mentions the "occasional" recruiting of a Turkish tribe (the Qarapapakh)
Shaw, Stanford J. and Ezel Kural Shaw, History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Cambridge: Cambridge University Press, 1977, vol. 2, p. 246.
Öhrig, Bruno, Meinungen und Materialien zur Geschichte der Karakeçili Anatoliens, in: Matthias S. Laubscher (Ed.), Münchener Ethnologische Abhandlungen, 20, Akademischer Verlag, München 1998 (Edition Anacon), zugleich Inaugural-Dissertation zur Erlangung des Doktorgrades der Philosophie an der Ludwig-Maximilians-Universität zu München, München 1996, p. 36, ISBN . U. a. mit Verweis auf Ş. Beysanoğlu, Ziya Gökalp´in İlk Yazı Hayatı — 1894–1909 [Ziya Gökalp's First Writing Life, 1894–1909], Istanbul 1956, pp. 164–168.
Vgl. deutschsprachige Wikipedia, Artikel "Yörük", Abschnitt "Herkunft und Einwanderung nach Kleinasien Arxivləşdirilib 2023-07-21 at the Wayback Machine", Versions-ID 31139363
Jongerden, Joost. Jorngerden, Joost; Verheij, Jelle (redaktorlar ). Social Relations in Ottoman Diyarbekir, 1870-1915. Brill. 2012. 61. ISBN .
HAMİDİYE ALAYLARI TEŞKİLİNDE YER ALAN AŞİRETLERİN DETAYLI BİR LİSTESİ. Y. PRK. BŞK.31/107.1310(1892).
"Verheij, Jelle (1998). Les Frères de terre et d'eau: sur le role des Kurdes dans les massacres arméniens de 1894-1896, in: Bruinessen, M. van & Blau, Joyce, eds., Islam des Kurdes special issue of Cahiers de l'Autre Islam". 2021-07-29 tarixində . İstifadə tarixi: 2021-03-06.
Jongerden, Joost; Verheij, Jelle, eds. (2012–08-03). "Social Relations in Ottoman Diyarbekir, 1870–1915": p. 94
*Klein, Janet. The Margins of Empire: Kurdish Militias in the Ottoman Tribal Zone. Stanford: Stanford University Press, 2011.
M. S. Lazarev, Kürdistan ve Kürt Sorunu. sy. 151
Nihat Gültepe, Hayat Tarih Mecmuası, Temmuz 1976 sy. 48
Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 56
Hasan Sıddık Hayderanî. "Hamidiye Alaylarından Köy Koruculuğuna". Medya Güneşi Yay, İstambul. 1992. S.54.
Sultan Abdülhamid Han. "Siyasi Hatıratım". S.52. Dergâh Yayınları. 1984.
"Pensees et souvenirs de Гех-sultan Abdul-Hamid", стр. 17.
Georgeon, François. Penser, agir et vivre dans l'Empire ottoman et en Turquie: Études réunies pour François Georgeon. Peeters. 2013. 25. ISBN .
Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 57
Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 59
Dr. Bayram Kodaman, The Hamidiye Light Cavalry Regiments (Abdullmacid II and Eastern Anatolian Tribes)
. 2014-01-08 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-01-07.
Klein, The Margins of the Empire, 37.
Klein, The Margins of the Empire, 37.
Klein, The Margins of the Empire, 38.
Klein, Janet. The Margins of Empire: Kurdish Militias in the Ottoman Tribal Zone. Stanford: Stanford University Press, 2011.
Avyarov. Osmanlı-Rus ve İran Savaşlar'ında Kürtler 1801–1900 [The Kurds in the Ottoman-Russian and -Iranian Wars, 1801–1900]. Ankara: SİPAN, 1995.

Ədəbiyyat

Klein, Janet. The Margins of Empire: Kurdish Militias in the Ottoman Tribal Zone. Stanford: Stanford University Press, 2011.
Klein Janet, Joost Jongerden, Jelle Verheij, Social Relations in Ottoman Diyarbekir, 1870–1975. Koninklijke Brill NV, Leidin, Netherlands, 2012
Edward J. Erickson, "Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912–1913". 2003

[1] The Burning Tigris: The Armenian Genocide and America's Response. New York: HarperCollins. 2003. səh. 51. ISBN .

[2] Peter Balakian. Burning Tigris, p. 44.

[University_of_Texas_Press-3] Eppel, Michael. A People Without a State: The Kurds from the Rise of Islam to the Dawn of Nationalism, page 81 (ingilis). University of Texas Press. 13 September 2016. ISBN .

[4] Eppel, Michael. A People Without a State: The Kurds from the Rise of Islam to the Dawn of Nationalism (ingilis). University of Texas Press. 2016-09-13. ISBN . 2022-04-17 tarixində . İstifadə tarixi: 2021-03-05.

[Palmer_1994_S249u258u389-5] Palmer, Alan, Verfall und Untergang des Osmanischen Reiches, Heyne, München 1994 (engl. Original: London 1992), pp. 249, 258, 389. ISBN .

[VanBruinessen_1989_pp1-541_S248a-6] Van Bruinessen, Martin. Agha, Shaikh and State — The Social and Political Structures of Kurdistan 2015-05-09 at the Wayback Machine. London: Zed Books, 1992, p. 185. Van Bruinessen mentions the "occasional" recruiting of a Turkish tribe (the Qarapapakh)

[ShawEtShaw_1977_S246-7] Shaw, Stanford J. and Ezel Kural Shaw, History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Cambridge: Cambridge University Press, 1977, vol. 2, p. 246.

[Öhrig_1998_1996_S36a-8] Öhrig, Bruno, Meinungen und Materialien zur Geschichte der Karakeçili Anatoliens, in: Matthias S. Laubscher (Ed.), Münchener Ethnologische Abhandlungen, 20, Akademischer Verlag, München 1998 (Edition Anacon), zugleich Inaugural-Dissertation zur Erlangung des Doktorgrades der Philosophie an der Ludwig-Maximilians-Universität zu München, München 1996, p. 36, ISBN . U. a. mit Verweis auf Ş. Beysanoğlu, Ziya Gökalp´in İlk Yazı Hayatı — 1894–1909 [Ziya Gökalp's First Writing Life, 1894–1909], Istanbul 1956, pp. 164–168.

[cfWP_Yörük_VersionID31139363-9] Vgl. deutschsprachige Wikipedia, Artikel "Yörük", Abschnitt "Herkunft und Einwanderung nach Kleinasien Arxivləşdirilib 2023-07-21 at the Wayback Machine", Versions-ID 31139363

[:022-10] Jongerden, Joost. Jorngerden, Joost; Verheij, Jelle (redaktorlar ). Social Relations in Ottoman Diyarbekir, 1870-1915. Brill. 2012. 61. ISBN .

[11] HAMİDİYE ALAYLARI TEŞKİLİNDE YER ALAN AŞİRETLERİN DETAYLI BİR LİSTESİ. Y. PRK. BŞK.31/107.1310(1892).

[12] "Verheij, Jelle (1998). Les Frères de terre et d'eau: sur le role des Kurdes dans les massacres arméniens de 1894-1896, in: Bruinessen, M. van & Blau, Joyce, eds., Islam des Kurdes special issue of Cahiers de l'Autre Islam". 2021-07-29 tarixində . İstifadə tarixi: 2021-03-06.

[13] Jongerden, Joost; Verheij, Jelle, eds. (2012–08-03). "Social Relations in Ottoman Diyarbekir, 1870–1915": p. 94

[14] *Klein, Janet. The Margins of Empire: Kurdish Militias in the Ottoman Tribal Zone. Stanford: Stanford University Press, 2011.

[15] M. S. Lazarev, Kürdistan ve Kürt Sorunu. sy. 151

[16] Nihat Gültepe, Hayat Tarih Mecmuası, Temmuz 1976 sy. 48

[17] Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 56

[18] Hasan Sıddık Hayderanî. "Hamidiye Alaylarından Köy Koruculuğuna". Medya Güneşi Yay, İstambul. 1992. S.54.

[19] Sultan Abdülhamid Han. "Siyasi Hatıratım". S.52. Dergâh Yayınları. 1984.

[20] "Pensees et souvenirs de Гех-sultan Abdul-Hamid", стр. 17.

[:0-21] Georgeon, François. Penser, agir et vivre dans l'Empire ottoman et en Turquie: Études réunies pour François Georgeon. Peeters. 2013. 25. ISBN .

[22] Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 57

[23] Türkiye'de İstihbaratçılık ve Mit, Erdal Şimşek, sy 59

[24] Dr. Bayram Kodaman, The Hamidiye Light Cavalry Regiments (Abdullmacid II and Eastern Anatolian Tribes)

[25] . 2014-01-08 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-01-07.

[auto4-26] Klein, The Margins of the Empire, 37.

[27] Klein, The Margins of the Empire, 37.

[28] Klein, The Margins of the Empire, 38.

[29] Klein, Janet. The Margins of Empire: Kurdish Militias in the Ottoman Tribal Zone. Stanford: Stanford University Press, 2011.

[30] Avyarov. Osmanlı-Rus ve İran Savaşlar'ında Kürtler 1801–1900 [The Kurds in the Ottoman-Russian and -Iranian Wars, 1801–1900]. Ankara: SİPAN, 1995.