Macarıstan himni

Macarıstan himni — «Himnusz» kompozisiyası, həmçinin «Isten, áldd meg a magyart» («Tanrı, macarlara xeyir-dua ver») kimi məşhurdur. Sözlərin müəllifi — Ferents Kölçei (Kölcsey Ferenc). Bəstəkarı — (Erkel Ferenc).

Himnusz
Macarıstan himni
Himnin not yazılışı
Macarıstan rəsmi himni
Bəstəkar	, 1844
Sözlərin müəllifi	Ferents Kölçei, 1823
Təsdiqi	1918
Audio nümunəsi
Fayl haqqında məlumat
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Mətni və tərcüməsi

Himnusz	Himn ( Nuray Tanrıverdiyevanın tərcüməsi, 2019)	Anthem (Uilyam Lounun təcüməsi, 1881)
Isten, áldd meg a magyart Jó kedvvel, bőséggel, Nyújts feléje védő kart, Ha küzd ellenséggel; Bal sors akit régen tép, Hozz rá víg esztendőt, Megbűnhődte már e nép A múltat s jövendőt Őseinket felhozád Kárpát szent bércére, Általad nyert szép hazát Bendegúznak vére. S merre zúgnak habjai Tiszának, Dunának, Árpád hős magzatjai Felvirágozának. Értünk Kunság mezein Ért kalászt lengettél, Tokaj szőlővesszein Nektárt csepegtettél. Zászlónk gyakran plántálád Vad török sáncára, S nyögte Mátyás bús hadát Bécsnek büszke vára. Hajh, de bűneink miatt Gyúlt harag kebledben, S elsújtád villámidat Dörgő fellegedben, Most rabló mongol nyilát Zúgattad felettünk, Majd töröktől rabigát Vállainkra vettünk. Hányszor zengett ajkain Ozman vad népének Vert hadunk csonthalmain Győzedelmi ének! Hányszor támadt tenfiad Szép hazám, kebledre, S lettél magzatod miatt Magzatod hamvvedre! Bújt az üldözött, s felé Kard nyúlt barlangjában, Szerte nézett s nem lelé Honját e hazában, Bércre hág és völgybe száll, Bú s kétség mellette, Vérözön lábainál, S lángtenger fölette. Vár állott, most kőhalom, Kedv s öröm röpkedtek, Halálhörgés, siralom Zajlik már helyettek. S ah, szabadság nem virul A holtnak véréből, Kínzó rabság könnye hull Árvák hő szeméből! Szánd meg Isten a magyart Kit vészek hányának, Nyújts feléje védő kart Tengerén kínjának. Bal sors akit régen tép, Hozz rá víg esztendőt, Megbűnhődte már e nép A múltat s jövendőt!	Allahım macarlara mehribanlığı bəxş et, Biz macarları həmişə qoru, Düşməndən müharibədə belə Macarlara əlini uzat; Hamının gözlədiyi xöşbəxtliyi bəxş et İnsanlar gələcək Və ötəni yaşadı! Karpatın müqəddəs yüksəkliklərindən Əcdadları sən yola saldın, Bağ kimi vətən verdin Bendequza oğulları, Qızıl toxumları var, Üzümlü bir nektar Bayraqımız bir dəfə daha görüldü Türk qalalarında, Matyaş cəsarəti ilə Venaya qorxu saldı. Amma təəssüf! günahımızı saxlayırıq Sənin sandığındakı qəzəb sizi sıxdı Atəşin bir buludlu buludlarından, Karai o bizə düşdü Moğol qaranlığının orduları Hər şey toz töküldü Slaviş boyunduruğu Biz çiyinlərimizi daşıdıq. Oh nə qədər tez ağızları Türklər, barbar qəbilələri, Döyüşçülərin qalıqları üzərində Zəfər çaldı! Necə tez-tez öldürdüm? Atanızın evinin oğlu Öz uşaqları üçün oldu Əbədi tabut! Sürgündəki qılınc vurdu, Mən sığınacaq axtaranam Vətən qazanmadı, Yeri gəlmişkən, vadidə və ya dalda, Yalnız kədərlə Bacaklara yaxın qan axını Yanğının üstündəki yanğın dirəyi. Qala yerinə - daş yükü Xoşbəxtlik və sevinc əvəzinə - Ağlayan, ağlayan ölümlər - Hər yerdə yalnız səs. Ahh Azadlıq çiçəklənmir Ölülərin qanı bir anda, Və ağrılı şəkildə axır Gözyaşı yetim gözləri! Oh tanrı Macarlar təəssüf edir! Təcrübələrdə qənaət edin Dənizlərin əzabından Əlləri ilə dirildin. Qaçış, qədəri, zülmümüz, Xoşbəxtlik, hər kəsin gözlədiyi, İnsanlar gələcək Və keçmiş əziyyət çəkdi!	O, my God, the Magyar bless With Thy plenty and good cheer! With Thine aid his just cause press, Where his foes to fight appear. Fate, who for so long did’st frown, Bring him happy times and ways; Atoning sorrow hath weighed down Sins of past and future days. By Thy help our fathers gained Kárpát’s proud and sacred height; Here by Thee a home obtained Heirs of Bendegúz, the knight. Where’er Danube’s waters flow And the streams of Tisza swell Árpád’s children, Thou dost know, Flourished and did prosper well. For us let the golden grain Grow upon the fields of Kún, And let nectar’s silver rain Ripen grapes of Tokay soon. Thou our flags hast planted o’er Forts where once wild Turks held sway; Proud Vienna suffered sore From King Mátyás’ dark array. But, alas! for our misdeed, Anger rose within Thy breast, And Thy lightnings Thou did’st speed From Thy thundering sky with zest. Now the Mongol arrow flew Over our devoted heads; Or the Turkish yoke we knew, Which a free-born nation dreads. O, how often has the voice Sounded of wild Osman’s hordes, When in songs they did rejoice O’er our heroes’ captured swords! Yea, how often rose Thy sons, My fair land, upon Thy sod, And Thou gavest to these sons, Tombs within the breast they trod! Though in caves pursued he lie, Even then he fears attacks. Coming forth the land to spy, Even a home he finds he lacks. Mountain, vale – go where he would, Grief and sorrow all the same – Underneath a sea of blood, While above a sea of flame. ‘Neath the fort, a ruin now, Joy and pleasure erst were found, Only groans and sighs, I trow, In its limits now abound. But no freedom’s flowers return From the spilt blood of the dead, And the tears of slavery burn, Which the eyes of orphans shed. Pity, God, the Magyar, then, Long by waves of danger tossed; Help him by Thy strong hand when He on grief’s sea may be lost. Fate, who for so long did’st frown, Bring him happy times and ways; Atoning sorrow hath weighed down All the sins of all his days.

Xarici keçidlər

• венгерские гимн (Видео с субтитрами на 33 языках)
• mp3
• ogg
• Исполнение гимна на телеканале M1 (конец вещания) — YouTube